چیروکی مادمازێل كه‌تي(3)
دايكم له پشت ته‌لێفوو نه‌كه‌وه گوتي: «هاوار له‌و رۆژه ئه‌گه‌ر بابت بزاني عاشقي.»
سوێندي خواردووه، هيچ شتێك له زێڕينه نازاني.
بابم ئه‌گه‌ر مردبيتيش ده‌كرێ بچيته سه‌ر پليكانه‌كان و هه‌واڵه‌كه به گويي ته‌واوي دينا رابگه يه‌ني.
_ بابم دو‌يني شه‌و ته‌واو بوو.
ئه‌وه قسه‌ي هيممه‌ت بوو. به قينه‌وه ده‌ڵێ.ناگري. پياو به‌و هاسانيه ده‌ست ناكا به گريان ملي نابوو له قسه‌ي هه‌ڵيت و پڵيت: «نه‌چي ملي رێ‌بگري وبيێت.
بۆ خۆم هه‌موو كاره‌كان جێ به جێ ده‌كه‌م. پێويست بێ پێت راده‌گه‌يه‌نم»
له‌به‌رابمه‌ر ئاوێنه‌كه‌دا نه‌ختێك مشتم راست كردوه‌وه. ره‌نگم په‌ڕي بوو. نه‌م شكاند.
لێم رانه‌كێشا. خڕو هوڕ نه‌هاته خوارێ به‌سه‌ر مافوره‌كه‌دا، له كراسه ره‌نگا و ره‌نگه كه ده‌گه‌ڕام ديار نه بوو. كراسه تووسييه‌كه‌م كرده‌به‌ر بوين باغم كرده ملم. سه‌رم به شانه داهێنا، به ئارامي. له‌سه‌ره‌خۆ. خۆم به بۆيه كردني كه‌وشه‌كانمه‌وه خه‌ريك كرد.
كافه‌كه جمه‌ي ده‌هات. گللاسه‌كان لێك‌ده‌دران.
_ نۆئل پيرۆزبێ.
_ نۆئل پيرۆزبێ.
گه‌رمام بوو. خۆم به‌سه‌ر پێوه نه‌ده‌گرت. ئه‌و شه‌وه له‌گه‌ڵ مشته‌ريه پياڵه فرۆشه‌كان گۆرانيم گوتبوو. ده‌ست له نێو ده‌ستيان. شان به شان هه‌ڵپه‌ركێم كردبوو.
هه‌موويان ميوانمن.
_ چيتان پێ خۆشه راسپێرن با بۆتان بێنن... ئه‌مشه‌و با هيچ كه‌س ليره‌يه‌ك خه‌رج نه‌كات.
دره‌نگانێك گه‌ڕامه‌وه. سه‌رما كاري له ئێسقان ده‌كرد. له ترم ده‌‌به‌ست و ده‌ستم به ديواره‌كانه‌وه ده‌گرت جيرانه‌كه‌مان لهسهر پليكانه‌كان درگاي ژوو‌ره‌كه‌ي كرده‌وه له درزي درگاكه‌وه چاوه‌ێكي لێكردم. به‌سه‌ر ئه‌ژنۆكانمدا نوو‌شتامه‌وه و پاڵم به ديواره‌كه‌وه‌دا و ملم‌نا له‌گريان.
هميه‌ت گوتي: «بگه‌رێيه‌وه چيبكه‌ي؟ شۆفيري ده زاني. سهرت له حيسابان ده‌ره‌چێ؟... كوێرايم دايه‌ت، مواجبه‌‌كه‌‌ت مانگ له‌گه‌ڵ مانگ بۆ ره‌وانه ده‌كه‌م.»
بابم له نه خوشخانه وه‌سيه‌تي قانووني كردووه. وه‌كوو باب. وه‌ك ئه‌‌و‌قسان ده‌كا. وه‌ك ئه‌‌ويش ده‌كۆخێ. وێنه‌ي ئه‌وشت ده‌نووسێ: «بابي له قه‌برده‌ردينم. لوعيا‌ره‌ش تازه بووه به بنياده‌م.
وه‌كيلي كرتووه. ده‌م درێژي‌ده‌كا. داواي ميراتي بابم ده‌كا...
لوعيا ده‌ستي سه‌ر وپێچكه‌كاني گرتووه. چۆته به‌ر درگاي گاراجه‌كه. ئاژاني له گه‌ڵاخۆي برد‌ووه. ملي ناوه له قيژه‌وهه‌را. كاكه هيممه‌تيان له درگاي پشته‌وه به‌ڕێ‌كردبوو. ئێستا به‌‌رقدا چووه خه‌ريكه گاراجه‌كه و ماڵ و پاسه‌كه‌ي له رێگه ي وه‌كيله‌وه بفرۆشي ده‌ستي منداڵه‌كاني بگرێت و لێدابڕوات بۆركيا. دايكم له ته‌له‌فوونه‌كه‌وه ده‌نگي گريانێ دێت:
«خه‌ريكه ماڵه‌كه‌مان له ده‌س ده‌بێته‌وه.»
لوعيا چوو بووه به‌ردرگاي ماڵه‌كه‌مان. دايكم رێي‌نه‌دابوو. ژنه‌تيوه فيژاندبووي جيرانه‌كاني له خوي خڕكردبۆوه. دايكم گوتي: «بريامنيش له دوواي مردني بابت ده‌مردم.»
بابم ده‌ستي ناوه‌ته‌كه له‌كه‌ي. ده‌چێته ئه‌و سه‌ري وه‌تاخه‌كه‌و ده‌گه‌رێته‌وه.
ده‌مولێوي شين بۆته‌وه. ده‌ترسم سه‌كله بكات هێشتانه‌م گوتووه سڵا‌و ده‌ڵێ: «قوزه‌ڵ قورت!»
ئه‌و پاكته‌ي پێمه له ده‌ستم به‌رده‌بێته‌وه. ژووره‌كه‌شم به‌سه‌ر يه‌كترا شێواوه.
ده‌ڵێ: «ئهوانه چين؟»
لهسهر ته‌خته‌كه داده‌نيشم.نامه‌كانم پڕروبڵاون. له‌وه تاغه‌كه‌دا. ته‌ماشام ده‌كا: «دوو‌سه‌دو حه‌فتا نامه‌ت نووسيوه، ته‌مرت لێداون و به‌ڕێت نه‌كردوون.
ده‌مه‌وێ بزانم له هيچ و خۆارابۆ ئه و پووڵه بێره‌و به‌وێدا ده‌ده‌ي. له تۆوايه‌با_ هێناويه‌تي؟»
_ ئهوانه نامه‌ي تابيه‌تي بوون. له خۆڕا هه‌ڵت پچڕيون.
_ قسه‌ي نابه‌جێ! كێ گه‌ره‌كيه‌تي لهسهر حه‌ق قسه بۆمن ده‌كا! شۆفاري به‌‌سه!تائه‌و رۆژه‌ي به‌ناني من به‌ڕێ ده‌چي بێده‌تك! چ توڕه‌ها تێكت تێدا نووسيوه... بۆقسه نا‌كه‌ي خۆزمانت نه‌بڕاوه؟
_ ئێوه خۆنامه كانتان كردۆته‌وه. كه‌وا بووهه موشيانت خوێند‌ۆته‌وه. نه‌ده‌بوو ئه‌و كاره...ت
_ پێم خۆشه له زماني خۆته‌وه بيبيستم. بۆكێت نووسيون؟ زێڕنۆكێ كێيه؟ باسي چ كاره‌يه؟ دايكي كوينده رييه؟.
ناچارم په‌نجه‌ره‌ي ژووره‌كه‌م پێوه بده‌م. له‌و رۆژه‌وه هاتبووه رۆم كار وپيشمان شه‌ڕو مه‌عره‌كه‌بوو.
وه‌ختێك شكي مني بڕيبوو دارو‌به‌ردي پشكني بوو. خانه‌كه‌ش ده‌يگوت:
«ئه‌و گشته تابڵۆيه وێنه‌ي ته‌نيا كچێك؟!»
_ زێڕ نۆكێ!
_ زێڕ نۆكێ! هه‌ر ئه‌وكه‌‌سه بوي ببووي به وه‌لي ديوانه...
چاوي ببوو به پياڵه‌يه‌ك خوێن. رووبه‌رووم راوه ستاوه: «ئه‌و ته‌ڕه‌ماشه‌ي تۆكێشاوته‌وه، كڕياريشي هه‌يه؟ واهه‌يه نان‌و پێخۆريشي پێ‌بكڕي؟»
_ ئه‌و تابڵۆيانه بۆ فرۆش‌نين.
_ په‌له‌مه‌كه بزانم. به‌تۆچي؟... له‌به‌ر چي ده‌ست له خوێندن و زانسگه كێشاوه‌ته‌وه؟ هه‌تا ئێستا بۆخۆت فڕۆكه‌وان بووي. ئه‌وه‌ش نه‌با، شتێكي ديكه ده‌بووي. ده‌مبردي، له‌پشت مێزێك داده‌نيشتي ده‌بووي به گاراج دارێكي حيسابي.
_ هه‌ر وه‌كوو هيممه‌ت...
_ به‌ڵێ كاك هيممه‌ت! له‌گه‌ڵ تۆمه بۆچي ده‌ستت له فڕۆكه‌‌واني كێشاوه؟
ده‌م هه‌ويست بڵێم: «بۆله ماڵه‌كه‌م ناڕۆيه‌ده‌رێ؟»
هيچم نه‌وت. كۆته‌كه‌م كرده‌به‌ره‌م و چوومه‌ده‌رێ. دووا رۆژ بێ‌ده‌نگ رويشتبوو. پاكه‌ته سيگارو راديو تازه‌‌كه‌شي نه‌برد بوو.
ماد‌مازل‌كه‌تي نه‌يگوت: «چه‌نده خه‌م پژێنه!» لهسهر كورسييه‌كه هه‌ستا . ها‌ته‌‌په‌نام. ده‌‌سره گوڵدۆزي كراوه‌كه‌ي داده‌ستم. ده‌بوو گريابام.
پێ‌كه‌ني بووم به قينه‌وه پێ‌ده‌كه‌نيم.
له‌به‌ر هه‌يواني ميوان خانه‌كه‌ي كه داده‌نيشي، ئتر ترست نامێنێ رق‌و قينت نامێنێ‌و بێ‌غه‌ل و غه‌ش ده‌بي له‌و خواره‌وه كوڕێژگه‌يه‌ك روو به‌ئاسمان كۆلاره‌كه‌ي هه‌ڵده داوده زووه‌كه‌ي ده‌كێشا. پياۆيك وێنه‌ي ده‌كێشا. كاكه هيممه‌ت كه‌يفي له كۆتربازي بوو. پاشنوێژان ده‌چووه سه‌رباني هاوسي ماڵه‌كه. بابم قه‌ت پێي‌نه‌زاني. بيرم ده‌كرده‌وه ده‌كرێ گوێ نه‌ده‌ي بوون و نه‌بوونه‌كه‌شي شه‌يداي ده‌يمه‌ن و تابڵوي جوان‌بوو. يه‌ك دووانێكي كريبوو بيباته‌وه ئێران. دانه به دانه‌هه‌ڵي ده‌پچڕين. لهسهر فه‌ر‌شه‌كه بڵاوي كردبوونه‌وه. لوول دهبوونهوه. له‌سه‌ره خۆرێك و له باري ده‌كردن.
گوتي: «ده‌تواني دارو گوڵ و بولبول بكێشيه‌وه؟»
بابم رۆيشتبوو. هه‌ر وه‌ك بێ‌ده‌نگ هاتبوو. بۆ ديده‌نيم، رۆيبور. دايكمي به‌جێ هێشتبوو ماڵه‌كه‌شي به‌دزان سپاردبوو. دايكم ده‌يگوت: «دايمه وام بيرده كرده‌وه. هه‌ر له‌و ماڵه‌ي خۆمداده‌مرم»
نه‌چوو بووم بۆ باڵو‌يزخانه بۆ ئه‌وه‌ي ده‌سه‌ڵات نامه‌ي (وكالت نامه) سه‌ر به خۆيان بۆوه ڕبگرم.
گوتبووي: «قه‌ده‌مێك هه‌ڵێنه‌وه. ئه‌وي ديكه بۆمن. به پۆست دابۆم بنێره. ئيتر من ده‌زانم و لوعه‌ييا و هه‌تيوه‌كاني...»
ليێ‌گه‌ڕام ماڵه‌كه بڵاوبێته‌وه. گوتبوم: «به‌جارو جهه‌نده‌م!»
دايكم زێڕ نوكيێ ده‌بيني، زێڕين به هه‌موو شتێكي ده‌زاني. بيرم كردبۆوه:
«به سه‌قه‌ر!» گوتبووم: «درۆزن!»
لام وايه دايكم ناونيستاني ئه‌وي ده‌زاني. ئيتر دايكم ته‌له‌فوني نه‌كرد. زێڕين بۆي نووسيم:
«دايكت رويشت.»
ماڵه‌كه‌مان له ده‌ست ببۆوه. قه‌ت نه‌ي ويستبوو وه‌گه‌ڕێم. له‌گه‌ڵ من نێواني نه‌بوو لێم لالووت بوو.
كاتێك بير له ماڵه‌كه ده‌كه‌مه‌وه منداڵ ده‌بمه‌وه، ترس هه‌ڵم ده‌گرێ. دايكم فانۆسه‌كه‌ي به حه‌واوه راگرتووه.
به ره‌‌پێي خۆم نابينم. ده‌ست به داوێني ده‌گرم ئه‌وه‌نده‌ي ده‌رۆين ناگه‌ينه ئه‌و سه‌ري حه‌ساره‌كه.
ده‌نگي بۆقه‌كان دێت. مه‌باله‌كه له ژێرخانه‌كه دايه. ئه‌وه‌نده تاريكه به رۆژي رووناك زه‌نده‌قم ده‌چێ به‌پێ دزه ده‌ڕۆين. گوتي:«بجبووڵێ رۆڵه، دره‌نگه.»
با_ي ده‌هات. فانۆسه‌كه پته‌پتي ده‌كرد. كوژاوه. داره‌كاني ئه‌و سه‌ري حه‌وشه‌كه ده‌نووشتان و راست دهبوونهوه. ده‌گريام. گوتي: «مه‌ترسه. وه‌‌ره‌باوه‌شم.»
هه‌يوانه كه رووناك بوو. تيشكێكي باريك له ميوانخانه‌كه‌وه كه وتبووه سه‌ر نه‌رده‌كه.
ده‌نگي راديوكه ده‌هات. ژنێك زۆربه حه‌زيني ده‌نگي ده‌هات بابم ده‌كۆخي. بۆقه‌كان بێ‌ده‌نگ ببوون.
ره‌نگبي له‌به‌ر هاشه‌و هووشه‌ي‌با_ و داره‌كان بووبێ. گوتم: «دێوه‌كان وه‌خه‌به‌ر هاتوون.»
_ دێونين، دارو دره‌ختن.
پاتۆڵه‌كه‌م ته‌ڕ ببوو. گوتي: «رووي بابت... پيست كردم.»
وام ده‌زاني كاكه هيممه‌تيش له غوله‌كان ده‌ترسێو گوتبووي: «بێ ده‌نگ!...ده‌نگت لێوه بێ وه‌خه‌به‌‌ردێن و قوتمان ده‌‌ده‌ن...»
لێفه‌كه‌ي پێدا دابوين و خۆي له من هه‌ڵده سوو. له‌رزم لێ هاتبوو له لاي دايكم ده‌نگم نه‌كرد بوو. به بابم نه‌گوت:
له لاي كه‌س ده‌نگم نه‌كردبوو. ترسابووم. ده‌ترسێم. بابم ده‌نه‌ڕينێ. ده‌ڵێ:
تاواني دايكته «وه‌كو كچان ترسه نۆك گه‌وره‌ي كردووي.» ده‌ڵێ: «غيره‌تت هه‌بێ. وه‌ختێك به قۆچه‌قاني سه‌ري كه‌سێكت شكاند قه‌ت حاشاي لێ مه‌كه. بۆچي هه‌ڵاتي. حه‌قيان بوو به‌سه‌رت داده‌ن...»
هه‌ر ئه‌و به‌ياينيه ئيترنم‌دا خوليو له‌به‌ر‌ده‌م گهڕۆكهكان خه‌جاڵه‌تم بكاته‌وه. شه‌رمه‌‌زاري كردم.
گوتي: «ريێ خۆت بگرره به روو بڕۆ. ئيتر له و نيزيكانه نه ت بينمه‌وه. هيچ كاتيك!
تێگه‌يشتي چيم‌گوت!»
تاريك داهاتووه. (مه‌‌ديترانه) راده‌ژێ. باران له‌سه‌ره خۆده‌بارێ و سايه‌بانه‌كه خرمه‌ي‌دێ.
ده‌نگي موسيقادێ. له قاوه‌خانه‌كه‌ي خوليو‌دێ. ده‌نگي قاقاكێشان‌دێ. دوو‌رنيه خوليو باسي بيغيره‌تي من بكات بۆ مشته‌ريه‌كا‌ني ئه‌وانيش به‌گه‌وجي من پێ ده‌كه‌تن. بۆ ئه‌وه‌ي گيرفانيان به تاڵ بكات له هيچي نه‌بوو مه‌ستيان ده‌كا. ئه‌گه‌ر زستان بێت، ئه‌گه‌ر سه‌ري بپرژێ، درگاي قاوه‌خانه‌كه‌ي داده‌خات و ده‌گه‌رێته‌وه بۆ بارسڵون. بابي ريش چه‌ر‌مووي قه‌ره جه‌كانه. بۆ خۆي ئه‌مه‌ي وتبوو. پاره‌كه ژنه‌كه‌ي له‌گه‌ڵ ملهورێكي ده‌وڵه‌مه‌ند ره‌دوو كه‌وت له‌وه ده‌چێ كابرا عه ره‌ب بووبێت. له رۆژ‌هه‌ڵاتييه‌كان بێزاره.
گوتي: «ره‌نگبێ له‌گه‌ڵ كه‌سێك لێي دابيێ و رۆتبێ. بڕۆ به شوێن‌كاري خۆته‌وه. ده‌زاني من به‌و به‌يانيه كارم هه‌يه.»
كورسي و كه‌ل‌و‌په‌له‌كه‌ي له‌به‌ر درگاي قاوه‌خانه‌كه‌دا هه‌ڵده چني. له پشت په‌نجه‌ره‌كه گوڵه‌نه‌كاني داده‌نا: «كه‌سێكي له تۆپياوتري په‌‌يدا كردووه و وه‌دووي كه‌و‌تووه تاكوو چه‌ند رۆژێك به كه‌يفي خۆي بيگوزه‌رێنێ...»
له‌بنه‌وه ته‌ماشاي ده‌كردم. بزه‌ي ده‌هاتێ. پێكه‌نينێكي تاڵ. له قه‌راخ شه‌قامه‌كه دانيشتبوين سيگاره‌‌كه‌م له ته‌واو بوون دابوو. گوتم: «ده‌مت داخه...»
كاكه هيممه‌ت له‌وه‌ختي چه‌له حانێدا ئه‌مه‌ي ده‌گوت. ئه‌گه‌ر كه‌سێكي له خۆي به هێزتر ده‌بوو.
رامان ده‌كرد. كۆڵه‌پشتييه‌كه‌م له كۆڵ نابوو ده‌ر‌‌ۆيشتم.
گوتي: «هۆ‌ي... به‌ره‌و‌كوێ سهرت به‌ر داوه‌ته‌وه؟»
به دوومدا غاري‌دا. گوتم: «وازم لێبێنه تاقي‌تي شه‌ڕم‌نييه.»
له پشته‌وه بۆ‌قه‌ته‌ي ملي گرتم. راكێش راكێش بردمي. گهڕۆكهكان، له پێيا‌ده رێيه‌كه‌وه سه‌يريان ده‌كردين. گوتي: «ئه‌گه‌ر غيره‌تت هه‌يه له پێش چاوي ئه‌و كه‌سانه‌ي له‌و‌به‌ري شه‌قامه‌كه‌وه راوه‌ستاون جارێكي ديكه ئه‌و قسه قۆڕانه بكه.»
پاڵێكي پێوه‌نام. له ترێكم به‌ست و به مێزه‌كه‌دا درام. يه‌ك دوو كورسييه‌ك به‌لاداهاتن. گهڕۆكهكان پێكه‌نين. پڕي پێدا كردم و له جێي خۆم به‌رزي كردمه‌وه. ته‌ماشاي كردم سه‌ر لووتي سوور هه‌ڵ‌گه‌ڕابوو، هه‌ر وه‌كوو ئه‌و كاتانه‌ي ده‌ي خوارده‌وه. پێلاوه ره‌شه‌كاني بريقه‌ي ده‌هات له كاتي پێكه‌نين‌دا ددانه‌‌زه‌رده‌كاني دڵم هه‌ڵده شێوێنێ. گهڕۆكهكان له‌وي نه‌ما بوون.
سه‌رم له گێژه‌وه ده‌هات. هێزم‌دا بووه سه‌ر مێزه‌كه. هێلنجم د‌ه‌دا.
پێچه ره‌شه‌كه‌ي سه‌ري بايه‌كه ده‌ي‌شكاند. بارانه كه توندي كردبوو كه ده‌ستي له‌كۆڵ كردمه‌وه گوتبووم: «لێم گه‌ڕێ با بڕۆم. حاڵم شڕه...»
ره‌نگبێ جيناش له به‌ر‌ده‌م قاوه‌خانه‌كه بووبێ، له‌گه‌ڵ گه‌ڕوكه‌كان بووبێت و دوو‌ريش نييه حه‌ولي دڵ دانه‌وه‌ي مني بووبێ. گوتي: «له‌و چركه‌يه‌وه چاوم پێت كه‌وت تێگه‌يشتم كه تۆ رۆژ هه‌ڵاتي.»
چاوێكي له شه‌ر به‌پێپسييه‌كه كرد. لهسهر مێزه‌كه هه‌ڵي گرت.
_ قه‌ڵافه‌تي روژهه‌ڵا‌تيه‌كان سه‌رنج راكێشه، عاره‌بي؟
_ نفاشم.
پێ‌كه‌ني. «رووداوێكي سه‌يره. دايمه به ئاواتي ئه‌وه بووم ببمه وێنه‌كێشيكي ده‌ست ره‌نگين. گه‌ڕۆكي؟... له‌و هۆتێله‌دا ده‌ژيت؟»
_ باران داي‌دا و كه‌يفم لێبو و بێمه ئێره و قاوه‌يه‌ك بخۆمه‌وه. به راستي وه‌ڕه‌زبووم...
به‌ياني له‌گه‌ڵ كه‌سێك به كێشه‌هاتم. ئێوه له باره‌يه‌وه هيچتان نه‌بيستووه؟
گوتي: «سه‌فه‌ريم، دره‌نگ خه‌به‌رم ده‌بێته‌وه»
زاركي كيفه‌كه‌ي كرده‌وه. سه‌يري ئاوێنه‌‌كه‌ي كرد. خه‌تي لێوي لێدا.
_ ئاتيله‌ت هه‌يه؟
_ به‌رێكه‌وت بووم به نقاش. له وكاته‌وه پشيله‌كه‌م ون بووه، بابم قه‌ڵه‌مي وێنه‌كێشاني داده‌ستم و گوتي بۆ ئه‌وه‌ي له بيرت بچێته‌وه وێنه‌كه‌ي بكێشه‌وه.
باران خرمه خرم له شوو شه‌گه‌وره‌كه‌ي په‌نجه‌ره‌ي هوتێلي ده‌سره‌واند. سۆباكه بڵێسه‌ي سه‌ند‌بوو. لابي قه‌ره‌باڵغ بوو. كاتێك وه‌ژوو‌ركه‌وتم به ته‌نيا بوو. لهسهر موبله‌كه دانيشتبوو. هه‌ستا و هاته لام دانيشت. گوتي: «خه‌ڵكي فلورانسم. له سوپێرماركێت سه‌ر قاڵي ئيشم. داخڵه دارم...»
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن
دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی
تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی
خالید حسامی( هیدی )
|