[behnam5555]

باده ی خیال

ما دیدگان فرو بسته لب بر جام زندگی نهاده ایم
و اشک سوزان بر کناره زرین آن فرو می ریزیم . . . .
اما روزی می رسد که دست مرگ نقاب از دیدگان ما بر می دارد
و هر آنچه را که مورد علاقه ی ما بود از ما میگیرد . . . .
فقط آن وقت می فهمیم که بام زندگی ازاول خالی بوده
و ما نخست از این جام جزباده ی خیال ننوشیده ایم . . . . . ! ! !