[amir ahmadi]

اگر مردم در بزرگی قدرت و بسیاری نعمت او می اندیشیدند هر اینه به راه باز می گشتند و از عذاب اتش می ترسیدند اما دلها رنجور است و بینشها عیب ناک.ایا به افریده های حیوانی کوچک نمی نگرند که چگونه افرینش ان را محکم فرموده و پیوند ان را اتقان بخشیده و برای ان گوش و چشم پدید اورده و استخوان و پوست افریده است ؟به مور بنگرید که با ان جثه خرد و لطافت اندام که نه با نگاه سطحی دیده و نه با اندیشه ادراک می شود -چگونه زمین را می پیماید و روزی خود را می جوید و دانه را به لانه خود منتقل می کند و ان را در جایگاهش اماده می کند و در گرما برای سرمای خود و به هنگام توانایی برای روزگار ناتوانی اش گرد می اوردروزی او کفایت شده و مناسب حالش و به هنگام فرا می رسد.