[amir ahmadi]

با این انسان که پروردگار او را در تیرگی زاهدانها و پرده های تاریک به صورت نطفه ای جهنده و سپس خونی لخته و ناتمام و بعد جنینی و سپس شیرخواری و انگاه کودکی و نوجوانی افرید.سپس به او دلی فراگیر و زبانی گویا و دیده ای نگرنده بخشید تا به عبرت بیندیشد و از نافرمانی باز ایستاده دوری کند.تا این که وقتی به اعتدال جوانی رسید و قامتش راست گردید -با گردنکشی از حق رمید و بی باکانه به گمراهی افتاد.