[amir ahmadi]

بسا اعتماد کننده به دنیا که دنیا او را دردمند ساخته و بسا ارام یافته بدان که او را به خاک درافکنده است و بسا صاحب بزرگیی که او بی مقدار گردانده و بسا خودپسندی که او را خوار کرده است.سلطنت ان گردنده عیش ان تیره گوارایش شور -شیرینش تلخ-غذایش زهرو ریسمان هایش پوسیده است.زنده ان در معرض مرگ و تندرستش در معرض بیماری است-ملک ان از دست رفته و نیرومند ان مغلوب و توانگرش نکبت زده و همسایه اش غارت شده است.