[amir ahmadi]

گو اینکه اگر هم در ان روزها به من حرفی در این مورد می زد گفته های او را دال بر حسادت می دانستم و قبول نمی کردم.حس شدید جاه طلبی مرا به ورطه هولناکی کشانیده بود که هیچ راه نجاتی در برابر خودم نمی دیدم .تردیدی نیست که بنابر قاعده طبیعت زندگی مجلل و پر جاه و جلال شوهرم با ان مهمانیهای با شکوه و معاشرت های اشرافی خیلی زود برایم به صورت عادی و مبتذلی درامد و رفته رفته حس کردم که در زندگی من چیزی کم است که شب و روز زجرم می دهد و این کمبود نامرئی مثل ورطه هولناکی در برابرم دهان باز کرده و تفکر در بازه ان لحظه ای ارامم نمی گذارد.