[behnam5555]

ماه من

ماه من
تو چرا دور زمن بنشستی
و مرا در غم خود بشکستی
و چنین ساده زمن بگذشتی
و همه ریشه ی من بگسستی

گل من

من که دیوانه ی کویت بودم
روز و شب در طلب طرّه ی مویت بودم
و در آن لحظه ی مستیت، سبویت بودم
همه جا، در همه دم، در آرزویت بودم

جان من

در پریشان زلفت قلب مرا کن زنجیر
و به آن ناز دو چشمت کن اسیر
نو ببین ناز تو کردست مرا دامن گیر
عاقبت از غم عشقت ای دوست گشتم پیر

ماه من

تو اگر سخت دلی باز تو را می خواهم
تو اگر درد شوی، غم بزنی بر جانم، با غمت می سازم
تو اگر سنک شوی، بشکنیم باز تو را می خوانم
تو اگر جان خواهی، جان به کفم می آرم