محمدحسین بشرویهای معروف به بدیعالزمان فروزانفر (۲۰ تیر ۱۲۸۳ ه.خ.
بشرویه - ۱۶ اردیبهشت۱۳۴۹ ه.خ. تهران) از اساتید برجسته زبان و ادبیات
فارسی و مولوی‌شناس نامدار بود.
وی از چهره‌های بزرگ پژوهش ادبیات فارسی و استاد گروهی از بزرگان ادبیات
معاصر بوده‌است .
از جمله: دکتر عبدالحسین زرین کوب،
دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی، دکتر ذبیح الله صفا،
دکتر محمدامین ریاحی، دکتر سید محمد دبیرسیاقی، دکتر محمد جعفر محجوب،
دکتر سیمین دانشور، دکتر جلیل تجلیل، دکتر محمد علی اسلامی ندوشن، دکتر حسینعلی هروی و دکتر سید جعفر شهیدی.
او خود شاگرد دهخدا بود.
علامه دهخدا درسال ۱۳۱۴ مدرک دکترای وی را امضا و او را به سمت استادی دانشگاه تهران منصوب کرد.
او بنیانگذار نهضت تحقیق در متون کلاسیک ادبیات فارسی و تصحیح آنها بود.
تصحیح کلیات شمس تبریزی از کارهای برجسته فروزانفر به‌شمار می‌آید.
فروزانفر به مدت ۳۰ سال در دانشگاه تهران و در رشته‌های مختلف از جمله ادبیات فارسی، تاریخ، تصوف اسلامی، عرفان و ادبیات عرب تدریس کرد.
وی همچنین دو دوره به نمایندگی مجلس شورای ملی و مجلس سنا انتخاب شد.
عمدهٔ مطالعات استاد فروزانفر دربارهٔ مولانا جلال‌الدین بلخی و عطار نیشابوری بود.
__________________
There's a fire starting in my heart
Reaching a fever pitch and
It's bringing me out the dark
Finally I can see you crystal clear