نمایش پست تنها
  #9  
قدیمی 10-12-2007
دانه کولانه آواتار ها
دانه کولانه دانه کولانه آنلاین نیست.
    مدیر کل سایت
        
کوروش نعلینی
 
تاریخ عضویت: Jun 2007
محل سکونت: کرمانشاه
نوشته ها: 12,701
سپاسها: : 1,382

7,486 سپاس در 1,899 نوشته ایشان در یکماه اخیر
دانه کولانه به Yahoo ارسال پیام
پیش فرض

منابع:
http://www.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=540285
http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M261303.jpg




درخشش تکنوازان در کنسرت کامکارها خانه ام ابريست خانه‌ام ابريست‌ ‌
يک‌سره روى زمين ابرى است آن‌ ‌
آى نى‌زن که تو را آواى نى برده است‌ ‌
دور از ره کجايي؟‌ ‌
جمعه هيچ چيز کم نبود، نور، صدا، همراهى‌‌ ‌گروه و صحنه، نيما، شاملو، مولانا؛ همه آمده بودند تا گوش و دل به تازه‌ترين نواهاى‌ ‌فارسى و کردى خانواده‌ کامکار بسپارند.
کنسرت کامکارها با حضور چند نوازنده ميهمان در دو بخش موسيقى فارسى و کردى جمعه شب در تالار بزرگ کشور و با حضور بيش از سه هزار بيننده و شنونده برگزارشد.‌به گزارش مهر در اين کنسرت که نسبت به کنسرت سال گذشته با برنامه ريزى‌ ‌خانه موسيقى و مديريت هنرى هوشنگ کامکار کامل تروبا کيفيت بهترى ارائه شد، چند‌ ‌تکنوازى بسيار درخشان و شنيدنى گنجانده شده بود که شنوندگان را مجذوب خود‌ ‌کرد.‌‌در قسمت نخست برنامه،گروه بعد از اجراى قطعه اى ارکسترال از اردوان کامکار،‌ ‌کار جديد بيابان بيکران در نوا، اثر ارسلان کامکار را اجرا کردند.اثرى که نخستين‌ ‌بار در دوماه قبل ودر مراسمى که به مناسبت سال جهانى مولانا در دانشگاه تهران‌ ‌برگزار شده بود اجرا شد،امادر اين اجرا کار بسيار پخته تر و با صلابت تر ارائه‌‌ ‌شد.در ادامه ارژنگ سيفى زاد- نوازنده جوان و پرتوان- دردستگاه نوا به تکنوازى‌ ‌پرداخت.در اينجا بايد عملکرد هوشنگ کامکار( به عنوان مديرگروه) را براى معرفى‌ ‌استعدادهاى جوان در چنين موقعيت هايى که هزاران نفر به طور مستقيم شاهد برنامه اى‌ ‌زنده هستند تحسين کرد؛ انصافا هم که سيفى زاده پاسخ خوبى به اين اعتماد داد.‌‌خانه ام ابرى است با( شعر معروف نيما) اثر ارسلان، سرود زمين ،اثر هوشنگ و به‌ ‌ياد مادر ساخته ارسلان از ديگر قطعاتى بود که در اين بخش و در دستگاه شور و‌ ‌متعلقاتش اجرا شد اما در اين قسمت به هيچ وجه نمى توان از تکنوازى ها و دونوازى‌ ‌شيرين و دلچسب اردشير کامکار و شروين مهاجر(با دو کمانچه)به سادگى گذشت. دونوازى‌ ‌اين دو کمانچه نوازدر شور و دشت که تا کنون چندين بار ين دونوازى را در برنامه هاى‌ ‌مختلف ازجمله در کاخ نياوران و جشن خانه موسيقى اجرا کرده اند بسيار جفت و جور و‌ ‌شنيدنى بود.انگشت گذارى ها و سونوريته اين دو‌ ‌ساز با وجود اختلاف فاصله و پرده‌ ‌،‌ ‌نوايى همساز و همرازرا به گوش مى رساند که قطعا نتيجه همدلى و همراهى آنها‌ ‌است.تکنوازى پرصلابت و جانانه اردوان که گويى دو سنتور نواز قدردر آن واحد هماورد‌ ‌مى کنند پايان خوشى براى بخش نخست رقم زد.‌‌با ابتکار بهروز غريب پور (طراح صحنه)که خود کردى از ديار کردستان و از همشهريان‌ ‌کامکارها است، صحنه و ديواره پشتى نوازندگان در بخش دوم با اشاره نوک انگشتى عوض مى‌ ‌شد؛اين دکوردر بخش نخست از توناليته سفيد و کرم با هاله اى ازرنگ و لته هاى رنگى‌ ‌پارچه هاى کردى برخوردار بود که در بخش دوم بر گشت ودر آن سوى ،پارچه هاى نقاشى شده‌ ‌به بيننده حس وحال زندگى عشيره اى دادو فضاى خوبى از محيط زنگى کردستان را القا‌ ‌کرد.‌‌در قسمت موسيقى کردي،پشنگ و ارسلان کامکار، ارژنگ‌ ‌سيفى‌زاده، نيريز(فرزند پشنگ) و بيژن کامکار، مريم ابراهيم‌پور(همسر ارسلان‌)‌،‌ ‌صبا(دختر هوشنگ)، اردشير کامکار، شروين مهاجر، قشنگ کامکار، امير حقيري، هانا(فرزند‌ ‌بيژن)، ارژنگ و اردوان کامکار با لباس هاى محلى کردى نشستند.‌ ‌آغازبخش قسمت کردى قطعه”تاراگول”به معناى تاراى گل بود که براى تاراکامکار‌‌ (‌دختردو ساله اردشير)ساخته شده بود جالب آنکه شعر اين قطعه از مولوى کرد (سيد‌ ‌عبدالرحيم تاوگوزى متخلص به معدومي)بود .مولوى از شاعران بزرگ کردستان عراق است که‌ ‌علاوه بر ديوان شعرش اثار ارزشمندى به زبان عربى و کردى دارد و حدود چهل سال پيش در‌ ‌گذشته است.‌”‌هى مه رو مه رو”(باز نرو)،”هواى سيامال” - (هواى سياه چادرها‌) “‌منالينه”(کودکان) بر اساس آواز حيرانى و مطرب ئاهنگي(مطرب آهنگي)قطعات بعدى بود که‌ ‌به ترتيب اجرا شد اما قطعه شيلره - کابوکى (لاله واژگون و عروس) از قطعات فولکلوريک‌ ‌معروف است که تاکنون با اجرا هاوتنظيم هاى مختلفى اجرا شده است اما تنظيم جديدى که‌‌ ‌هوشنگ انجام داده بود بسيار بديع و جالب توجه مى نمود.استفاده از فواصل مختلف و به‌ ‌اصطلاح پلى فونيک کردن قطعه و نقش متفاوت دادن به هم خوانان ، کابوکى نويى را سوار‌ ‌بر امواج صوتى به گوش مخاطبان مى رساند.‌ “‌شکسته دل” آخرين قطعه بخش کردى بود که با اين شعر”نالي”:”عزيزم، روحى شيرينم،‌ ‌دو چاووم” اجرا شد وسپس اعضا صحنه را ترک کردند اما بعد از لحظاتى بازگشتند تا قطعه‌ ‌معهود و موعود خود را که همانا “بوتوراي”(قهر نکن)باشد بخوانند و بزنند.‌ ‌کنسرت‌ ‌کامکارها به خاطر تکنوازى هاى قوى و جاندار،تنظيم هاى پيچيده و دقيق ،موسيقى پلى‌ ‌فونيک وهمچنين اجراى خوب و راحت اش از ارزش هاى بسيارى برخوردار بود ؛ صدابردارى‌ ‌خوب و نورپردازى و دکورساده ومناسب و...هم موجب شد تا مردم شاهد کنسرت خوب ودلنشينى‌ ‌در تابستان 1386 باشند.‌
منبع:http://www.ashtidaily.com/detail.aspx?cid=110436

__________________
مرا سر نهان گر شود زير سنگ -- از آن به كه نامم بر آيد به ننگ
به نام نكو گر بميــرم رواست -- مرا نام بايد كه تن مرگ راست



پاسخ با نقل قول
جای تبلیغات شما اینجا خالیست با ما تماس بگیرید