مهیار مستوفی - شعر
یک شب آتش در نیستانی فتادسوخت چون اشکی که
بر جانی فتادشعله تا سرگرم کار خویش شدهر
نیی شمع مزار خویش شد
نی به آتش گفت:
کاین آشوب چیست؟
مر تو را زین سوختن مطلوب چیست؟
گفت آتش بی سبب نفروختم
دعوی بی معنیت را سوختم
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن
دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی
تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی
خالید حسامی( هیدی )
|