[amir ahmadi]

بوی جوی مولیان اید همی
یاد یار مهربان اید همی
پس از ان پایینتر که امد گفت:
ریگ اموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان اید همی
اب جیهون از نشاط روی دوست
خنک ما را تا میان اید همی
ای بخارا شاد باش و شاد زی
میر زی تو شادمان اید همی
میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان اید همی

وقتی رودکی به این بیت رسید امیر با عجله از تخت فرود امد بدون پوشیدن کفش پای در رکاب اسب اماده به حرکت گذاشت و یکسره به سوی بخارا تاخت.