[ابریشم]

كاش زماني كه عشق زاده ميشد اهريمن، در پشت در خانه ي عشق به كمين ننشسته بود تا نوزاد تازه زاده شده مان را بربايد

كاش درها را محكم بسته بوديم و قفلي سنگين از صميميت قلبهايمان به ان اويخته بوديم تا اهريمن به راحتي بر پيكر سفيد و كوچك عشقمان حمله ور نميشد .

كاش در كلبه ي ما چوبي نبود كاش از سبزه هاي كنار كلبه مان سايباني ساخته بوديم تا محافظ كلبه ي مان باشد

كاش انروزكه دستم را در ميان دستان هميشه مهربانت ميگذاشتم انها در هم يكي ميشدند تا ديگر اهريمن دستان ما را از هم جدا نميكرد

كاش انروز كه برايت سنگ مياوردم تا سدي در برابر طغيان اهريمن بسازي ، زود خسته نميشدم تا تو سد را تمام ميكردي

اما همه ي اينها اتفاق افتادند و اهريمن نوزادمان را ربود....... من دلتنگ او شده ام، ميخواهم دوباره او را برايم پيدا كني، ميخواهم دوباره اورا در اغوش بگيرم و در شبهاي سرد و بيروح زندگي برايش لالايي بخوانم

ميخواهم دوباره كلبه ي چوبيمان پر از عطر انروزها شود، ميخواهم با او بازگردي تا دوباره دور سوسوي فانوسمان، سر بر زانوي تو بگذارم و بگويم از تمام انچيزهايي كه در اين مدت گذشت
ميخواهم انقدر سنگ جمع كنم تا سدي بزرگ بسازي كه ديگر اهريمن برخانه ي ما هجوم نياورد
ميخواهم انقدر در اينه نگاه كنم تا تصوير خويش را به خوبي بخاطر بسپارم تا ديگر اهريمن هزار چهره از من نسازد

اهورامزدا ، ميخواهم دوباره بودن تو را حس كنم تو او را مياوري و با او وارد كلبه ميشوي نميدانم كي؟ اما ميدانم كه ميايي

تو منتظري تا من خود را براي امدنت اراسته كنم نميدانم ايا ميتوانم به زيبايي انچيز كه تو ميخواهي باشم يا نه ولي انقدر سبز خواهم شد كه سبزه ها از ديدنم شرم كنند
تو منتظري تا من قلب خويش را با زلالي اب عشق شستشو دهم تاوقتي نوزادمان سر بر سينه ميگذارد از صداي تپش ان ارام گيرد

تو منتظري ومن تو را بيش از اين منتظر نخواهم گذاشت من خود را خواهم اراست و خود را شستشو خواهم داد ، زمان زيادي نميخواهد

فقط قول بده ديگر مرا منتظر نگذاري قول بده بازگردي ، قول بده تارهاي عنكبوت را مهمان تاج سرم نكني و سكوت را مهمان كلبه ي خاموشم

قول بده كه بازگردي من از انتظار طولاني خسته شده ام . اهورامزدا قول بده كه بازمي گردي.........