[صدای سکوت]

رهایی

رهایم کن آری رهایم کن. رهایم کن ازاین سکوت تلخ چشمانت . رهایم کن از بودن بی معنا . رهایم کن از این جسم خسته . رهایم کن مرا،کسی که بی نگاهت لحظه که نه ثانیه ای زنده نیست . رهایم کن از این عشق سوزان. رهایم کن از افسون چشمانت. رهایم کن و بگذار من نیز در قعر دریا با پریان دریای از جنس احساس نجوا کنم . رهایم کن و بگذار سکوتم وجودم و صدایم عرش آسمان را بلرزاند . رهایم کن و بگذار من نیز در زیر خروارها خاطره در کنار خاک سرد آرام گیرم . رهایم کن رهایم کن و بگذارنگاه بی فروغم همیشه در قاب چشمان دریای ات باقی بماند . رهایم کن ومگذار نم اشک چشمانم راز وجودم را آشکار کند . رهایم کن مرا،کسی که در سکوت غریبانه عاشق نگاه بی ریایت شد. رهایم کن وبگذار برای همیشه وجودت را در چهاردیواری قلبم زندانی کنم. رهایم کن مرا،کسی که صادقانه عاشق نگاه پر از نجابتت شد. رهایم کن مرا،کسی که حال،جز تنی خسته نگاهی بی امید چیزی جز مرگ انتظارش را نمی کشد . رهایم کن ای عشق من . رهایم کن ای کسی که دلیل بودنم هستی ای کسی که مرا مهمان نگاهت کردی . رهایم کن ای زندگی. رهایم کنای عشق ای نفس زندگیم ای ضربان قلبم .

رهایم کن و آسوده بگذار عاشقانه صادقانه برایت

بمیرم