[Omid7]

عادل فردوسي‌پور ؛ساعت شلوغی در نمايشگاه كتاب

عادل كه حالا جزو سلبريتي‌هاي ايران محسوب مي‌شود در شرايطي پشت اين كتاب 8000 توماني را امضا مي‌كرد كه علاقمندان بيشتر دوست داشتند بدانند او پرسپوليسي است يا استقلالي؟


سايت گل ـ طبيعتاً‌ وقتي پاي عادل فردوسي‌پور وسط باشد، سروصدا هم قسمتي از كار است. عادل كه خبر انتشار كتابي با ترجمه او تيتر او بسياري از نشريات امروز بوده است در نمايشگاه كتاب تهران حضور يافت و غرفه نشرچشمه را به حد انفجار رساند.

عادل كه كتاب سايمون كوپر با عنوان فوتبال عليه دشمن را براي نمايشگاه كتاب تهران آماده كرد، امروز در غرفه نشر چشمه حضور يافت و اين كتاب را براي خريدارانش امضا كرد. در حالي كه خبرنگاران و عكاسان مختلفي اين ازدحام هيجان‌انگيز را پوشش مي‌دادند، به گفته مسئول غرفه فروش اين كتاب به دليل حضور خود او بسيار چشم‌گير و بيشتر از فروش همه كتاب‌هاي اين غرفه بوده است.

عادل كه حالا جزو سلبريتي‌هاي ايران محسوب مي‌شود در شرايطي پشت اين كتاب 8000 توماني را امضا مي‌كرد كه علاقمندان بيشتر دوست داشتند بدانند او پرسپوليسي است يا استقلالي؟



يادداشتي بر كتاب

ياسر نوروزي روزنامه‌نگار فعال در حوزه كتاب در سایت 1000 کتاب در اين‌باره مقاله كوتاهي نوشته است:

در اولین روزِ توزیعِ کتابِ فوتبال علیه دشمن در نمایشگاه، به توصیه‌ی دوستِ دیرینم مهدی یزدانی خرم، و به خاطر نامِ دوست‌داشتنیِ مترجم، فوراً کتاب را خریدم و چند فصلی خواندم. به جهتِ حجمِ زیادِ کتاب و مسئولیتِ معرفیِ کتاب‌های دیگر، در حال حاضر فرصتِ مطالعه‌ی کامل را ندارم اما کتاب چنان جذاب است که بعید می‌دانم تا پایانِ نمایشگاه، با وجود مشغله‌ای که ذکرش رفت و هرساله به آن مبتلا هستم، تمامش نکنم. نخستین جملاتِ مترجمِ کتاب، عادل فردوسی‌پور را بخوانید:

«زندگی و دیگر هیچ بخشی از عنوانِ کتابِ مشهورِ اوریانا فالاچی‌ست. معادل واژه‌ی زندگی در این نامِ زیبا، برای من فوتبال است...»

این نخسیتن جملاتِ مقدمه‌ی مترجم بر کتاب است و بعید می‌دانم نویسنده‌ی فرهیخته‌ی کتابِ فوتبال علیه دشمن (سایمون کوپر) در کشورش، شهرت و محبوبیتی هم‌طراز با مترجمِ کتابش، یعنی فردوسی‌پور، در ایران داشته باشد. فردوسی‌پور در بخشِ کوتاهِ مقدمه‌ی مترجم، از عشق و علاقه‌اش نسبت به فوتبال می‌گوید و به پرسشی تأمل‌برانگیز و نامُکَرَّر می‌رسد:

فوتبال و این‌همه عشق؛ چرا؟

بَری ریچاردز در کتاب روان‌کاویِ فرهنگِ عامّه (ترجمه‌ی حسین پاینده، نشر ثالث)، تحلیلی درخشان از دلایلِ جذابیت‌های فوتبال ارائه می‌دهد. او از سال‌های 1860 انگلستان - زمانی‌که زدنِ حریف و استفاده از دست در این ورزش ممنوعیت پیدا می‌کنند - آغاز می‌کند و بعد، به تحلیلی روان‌کاوانه از این ورزشِ فراگیر می‌رسد؛ تحلیلی که گرچه تمام دلایلِ جذابیت‌های فوتبال را نشان نمی‌دهد اما چشم‌اندازی ناب رو به علاقه‌مندان می‌گشاید.

اما روش کارِ سایمون کوپر در این کتاب، به‌گونه‌ای دیگر است. او دلایلِ جذابیت و تأثیرگذاریِ فوتبال را هم‌راه با مصداق‌های فراوان از کشورهای مختلف پیش می‌برد و در ارائه‌ی مصداق‌ها روایت‌گری بی‌نظیر است. کوپر فصل‌های کتاب را چنان آغاز می‌کند که گویی در حال نوشتنِ داستان است و تعلیقی ایجاد می‌کند که چیزی کَم از رمانی خوش‌خوان ندارد. او از نخست‌وزیریِ برلوسکونی و بهره بردنش از فوتبال می‌گوید، از نامزدی ژُرژ وآ در انتخابات ریاست جمهوری لیبریا و بالا آمدنش تا مراحل پایانی، از توقف یک‌روزه‌ی جنگ بینِ نیجریه و بیافرا به‌خاطر حضورِ پِله، از تبعید شدن بازیکنِ تیمِ ملیِ شوروری به اردوگاه‌های کارِ اجباری به خاطر فوتبال و از جنگِ فوتبالیِ السالوادور و هندوراس. و بعد از تمامِ این‌ها دوباره به پرسشِ نخستین می‌رسدکه فوتبال و این‌همه عشق؛ چرا؟
نه سایمون کوپر، نه بَری ریچاردز، نه عادل فردوسی‌پور و نه هیچ‌کسِ دیگر، هرگز نمی‌تواند پاسخی جامع برای این پرسش ارائه دهد و جالب این‌جاست که زندگی، بدونِ فوتبال، هم‌چنان چیزی کم دارد.