پرنده از گوگوش بزرگ
اون پرنده تو بودی پیرهن ابر و درید
رفت و گم شد تو غروب رفت و از همه برید
اون که روی عاشقی طرح دلتنگی کشید
جفت پر شکستشو توی تنهایی ندید
توی واپسین نفس تو یادمی هم پرواز
باز تو می تونی فقط باشی برام نفس ساز
بیا هم هوای من برای من صمیمی
منو از اینجا ببر تو ای جفت قدیمی
من هنوز تشنه ی نورم تشنه ی دشت خورشید
زود بیا که باد غربت همه ی پرامو چید
بیا هم هوای من فقط تویی صمیمی
منو از اینجا ببر تو ای جفت قدیمی..
من اون پرندم گنگ و خسته
هر پر پاکم روی سنگه
هر یه پری که رخت تو بود
حالا واسه خاک رختی قشنگه!