ساعت حرکت قطار که می رسید همین که قطار راه می افتاد بچه ها می دویدند سنگ بر می داشتند و قطار را مورد حمله قرار می دادند من تعجب می کردم که اگر به این قطار باید سنگ زد چرا وقتی که ایستاده یک ریگ کوچک هم به آن نمی زنند!و اگر باید برایش اعجاب قائل بودند این معما برایم وجود داشت تا وقتی که بزرگ تر شدم و وارد اجتماع شدم.
دیدم این قانون کلی زندگی ما ایرانی هاست هر کسی و هر چیزی تتا وقتی که ساکن است مورد تعظیم است اما همین که به راه افتاد و یک قدم برداشت نه تنها کسی کمکش نمی کند بلکه سنگ است که به طرفش پرتاب می شود و این نشانه ی یک جامعه ی مرده است ولی یک جامعه ی زنده فقط برای کسانی احترام قائل است که متکلمند نه ساکت!متحرکند نه ساکن!به خبرند نه بی خبر!
استاد شهید مطهری(ره)