[T I N A]

خطر آتش‌سوزی در جشن قهرمانی پرسپولیس جام را بردار و فرار کن

تنها نکته مشترک جشن قهرمانی اینترمیلان در فینال لیگ قهرمانان اروپا و پرسپولیس در فینال جام حذفی ایران این بود که تلویزیون ایران از پخش بعضی از صحنه های هر دو جشن معذور بود. در جشن قهرمانی اینتر مشکلاتی مثل پوشش بانوانی که جوایز بازیکنان را در دست داشتند و البته تشنگی بیش از حد بعضی از بازیکنان مشکل اصلی بود و در جشن قهرمانی پرسپولیس لیدرهایی که ناگهان وسط زمین ظاهر شدند و خاطرات جنگ‌های روم باستان را تداعی کردند، سیما را از پخش ادامه مراسم منصرف کرد. این در حالی بود که سازمان لیگ برتر از مدت‌ها قبل تلاش ویژه ای را برای آبرومندانه برگزار کردن جشن قهرمانی لیگ برتر و جام حذفی آغاز کرده بود و قصد داشت طلسم برگزاری جشن های قهرمانی مضحک و خنده آور فوتبال ایران را بشکند. آنها به همین منظور از چهار ماه قبل ساخت کاپ‌جدید جام حذفی را که چهار میلیون تومان هزینه در برداشت سفارش دادند و سکوهای ویژه ای را برای اهدای جوایز در نظر گرفتند. در این میان هرچند جشن قهرمانی سپاهان در قیاس با گذشته نسبتا آبرومندانه بود اما جشن قهرمانی پرسپولیس به قدری بدیع و پرهرج و مرج بود که متولیان برگزاری آن پس از گذشت دقایقی تصمیم گرفتند از مقابل دوربین های تلویزیونی ناپدید شوند.
در توجیه تفاوت های جشن قهرمانی اینترمیلان و جشن قهرمانی پرسپولیس نمی توان به مواردی مثل ضعف امکانات و اختلافات بنیادین فوتبال ایران و اروپا اشاره کرد. تفاوت اصلی در برنامه ریزی هاست. به عنوان مثال اینکه ترتیبی اتخاذ شود تا افراد متفرقه در جشن قهرمانی حضور پیدا نکنند ارتباطی با کیفیت فنی فوتبال در ایران و اروپا ندارد. در پایان بازی اینتر و بایرن زنجیره های انسانی در کنار زمین تشکیل شد تا از ورود عکاس‌ها و سایر افراد متفرقه به زمین بازی و جشن قهرمانی جلوگیری شود، در ایران هم ظاهرا قرار بود چنین اتفاقی بیفتد اما سفارش ها و ریش سفیدی ها تا آنجا پیش رفت که تقریبا تمام کت و شلواری های کنار زمین مجوز حضور در جشن را بدست آوردند. مراسم جشن قهرمانی اینتر حدود پنج دقیقه پس از سوت پایان بازی آغاز شد اما آغازجشن قهرمانی پرسپولیس آنقدر طول کشید که تعدادی از تماشاگران قید حضور در مراسم را زدند و ورزشگاه را ترک کردند. علی دایی در برنامه ۹۰ به این نکته اشاره کرد که سه‌بار از او و بازیکنانش خواسته شده برای برگزاری جشن قهرمانی رختکن را ترک کنند و به زمین بروند اما وقتی آنها آمدند هنوز سکوی کذایی قهرمانی آماده نشده بود و به اجبار دوباره به رختکن برگشتند. در نهایت زمانی که همه چیز برای جشن قهرمانی آماده بود زمان اذان مغرب فرا رسید و اهدای جام به ۱۵ دقیقه بعد موکول شد.
همزمان با تحویل جام به کاپیتان پرسپولیس لیدرهای باشگاه ناگهان از سد ماموران امنیتی و حراست ورزشگاه آزادی گذشتند و پس از ورود به پیست تارتان در یک چشم به هم زدن روی سکوی قهرمانی رفتند. آنها به سرعت جشن قهرمانی را به یک معرکه خنده آور تبدیل کردند، تا جایی که حتی هواداران حاضر در ورزشگاه هم به این اتفاق اعتراض کردند و شعارهایی علیه لیدرها سر دادند. لیدرها با پیراهن‌های نارنجی هارمونی پیراهن‌های سفید و قرمز بازیکنان پرسپولیس که برای قهرمانی تدارک دیده شده بود را به هم زدند. در این لحظات علی دایی که متوجه سطح پایین و آزاردهنده مراسم شده بود چندین بار از مسئولان انتظامی خواست لیدرها را از سکوی قهرمانی پایین بیاورند اما وقتی حرفش به جایی نرسید ترجیح داد خودش محل برگزاری مراسم را ترک کند. متولی اصلی حضور لیدرها در جشن قهرمانی حبیب کاشانی بود. او که همیشه رابطه خوبی با لیدرها داشته و به همین دلیل به ندرت مورد عتاب تماشاگران قرار گرفته دستور حضور لیدرها در جشن قهرمانی را صادر کرد و از نیروهای انتظامی خواست کاری به کار نارنجی ها نداشته باشند. در این لحظات اخم های کریم باقری هم از شیوه برگزاری مراسم در هم رفته بود. او به محض اینکه جام را بالای سر برد متوجه شد هیچ جامی در دستش نیست و وقتی پشت سرش را نگاه کرد با لیدرهایی مواجه شد که جام را محاصره کرده بودند. باقری از کاشانی خواست لیدرها را جمع و جور کند اما حاج حبیب سری تکان داد و از کنار او عبور کرد.
خنده دارترین صحنه در زمان تحویل جام اتفاق افتاد. کریم باقری جام و عینک حبیب کاشانی را به طور همزمان بالای سر برد و به دلیل ازدحام بیش از حد روی سکو حفره های تولید جرقه ای که جلوی سکو قرار گرفته بود دردسرساز شدند و کت حاج حبیب سوخت. با روشن شدن محفظه مواد محترقه حبیب کاشانی، کریم باقری و بازیکنانی که در لبه سکو قرار داشتند در معرض آتش قرار گرفتند و در حالی که دوربین های تلویزیونی این صحنه‌ها را ثبت می کرد تلاش کردند به نوعی خودشان را نجات بدهند. پس از این اتفاق سرپرست باشگاه پرسپولیس آرام آرام سکوی قهرمانی را ترک کرد و بازیکنان و لیدرها را با جام قهرمانی تنها گذاشت. همزمان با برگزاری جشن قهرمانی پرسپولیس سرود جدید این باشگاه که طی ماه های اخیر توسط داریوش خواجه نوری در حال ساخت بود و سر و صدای زیادی هم به پا کرده بود، از طریق بلندگوهای ورزشگاه پخش شد اما کیفیت پخش بلندگوها به قدری پایین بود که جز مقداری همهمه صدای دیگری به گوش نمی رسید و خواجه نوری که برای تماشای محصول کارش به ورزشگاه آمده بود و انتظار داشت تماشاگران با سرود همخوانی کنند در نهایت با چهره ای ناراحت به نظاره این صحنه ها ایستاد.
موازی با این اتفاقات لیدرها برای بالای سر بردن جام قهرمانی و گرفتن عکس یادگاری رسما با یکدیگر زد و خورد می کردند و ضرباتی به سر و صورت هم می زدند. هرکس جام را به چنگ می آورد به سرعت مسافتی را با آن می دوید و در ادامه مورد ضرب و شتم سایر لیدرها قرار می گرفت و جام را از دست می داد. تا حوالی ساعت ۹ شب کاپ قاپی همچنان ادامه داشت و بازیکنان جرات نمی‌کردند به لیدرها نزدیک شوند. محسن خلیلی که به شدت از لیدرها عصبانی بود در یک اقدام انتحاری کاپ را از آنها قاپید تا آن را به بازیکنانی که نتوانسته بودند با کاپ دور افتخار بزنند تقدیم کنند اما او هم حریف لیدرها و افراد غیرمسئول نشد و لحظاتی بعد جام را با دستان خودش پس داد. سرانجام تصاویر جشن خاطره ساز قهرمانی جام حذفی از آنتن شبکه سوم گرفته شد و قصه فوتبال ایران در فصل ۸۹-۸۸ به پایان رسید.‌ در پایان این جشن عکاسان ورزشی چاره ای نداشتند جز اینکه ازجام قهرمانی در آغوش لیدرها عکس بیندازند تا حداقل عکس جام را از دست ندهند.
عزیزمحمدی به عنوان رئیس سازمان لیگ و متولی اصلی برگزاری این مراسم حاضر نیست در خصوص جشن قهرمانی پرسپولیس صحبت کند و حتی برای فرار از پاسخگویی به برنامه ۹۰ تلفن همراهش را خاموش کرد. بی تردید سازمان لیگ بیش از هر شخص یا نهاد دیگری از برگزاری این جشن قهرمانی رضایت دارد. به هر حال آنها برای روی آنتن فرستادن این مراسم اسپانسر دست به نقدی گرفتند و پول خوبی هم دریافت کردند. البته اسپانسر موردنظر هم این حق را دارد که بابت به نمایش در آمدن نامش در چنین مراسم سرگیجه آوری از فدراسیون شکایت کند و بحث افت فروش محصولات خود پس از فینال جام حذفی را پیش بکشد.