رقیبت را بشناس: گروه G – نقاط ضعف برزیل، پرتغال، ساحل عاج و کره شمالی چیست؟
پاشنه آشیل این تیم‌ها را بیابید...
– گروه G را می‌توان گروه مرگ جام جهانی دانست. برزیل، پرتغال، ساحل عاج و کره شمالی در این گروه هستند و به نظر می‌رسد نبردهای سختی در راه باشد. البته قوی‌ترین تیم‌ها هم نقاط ضعفی دارند و از چهار کارشناس خواستیم نگرانی‌هایشان درباره تیم کشورشان را بنویسند...
برزیل
آندره بایبیچ:
با آن که برزیل بی‌تردید یکی از مدعیان اصلی قهرمانی است، اما چند مشکل حل‌نشده بزرگ در این تیم وجود دارد.
اول از همه این که برزیل مقابل تیم‌هایی که ذهنیتی دفاعی دارند به مشکلات فراوانی برمی‌خورد. در مرحله مقدماتی، مردان دونگا مقابل تیم‌های کوچک‌تر مانند بولیوی یا ونزوئلا در خانه دردسرهای بزرگی داشتند. برزیل ضدحمله را دوست دارد و مقابل تیم‌های هجومی‌تر به مراتب بهتر بازی می‌کند. تاریخ نشان می‌دهد که اغلب تیم‌هایی که مقابل برزیل در جام جهانی بازی کرده‌اند بیشتر محافظه‌کار بوده‌اند و این مشکل بزرگی است.
دیگر دغدغه من در سمت چپ است. پست مدافع چپ پر نشده و بسیاری از بازیکنانی که در آن جا آزمایش شدند نشان دادند در دفاع امنیت را به همراه نمی‌آورند. این مشکل زمانی بزرگ‌تر می‌شود که متوجه شویم روبینیو بال سمت چپ است و به این ترتیب رقیبان می‌توانند بدون آن که نگران مهار شدن از سوی بازیکنان ما باشند، از آن سمت حملات بسیاری ترتیب دهند.
پرتغال
لوییس میرا:
به نظر من، نقطه ضعف اصلی پرتغال نداشتن بازیکنان کافی در دو پست کلیدی است: مهاجم و مدافع چپ. تیم ملی گزینه‌های بسیاری برای برخی پست‌ها در اختیار دارد اما در چند پست تنها چند بازیکن معدود داریم که کیفیتشان هم زیر سوال است.
نداشتن یک مهاجم خوب سال‌هاست پاشنه آشیل پرتغال شده و آمدن لیدسون به ترکیب تیم ملی راه حلی موقتی است که مشکل را به خوبی پنهان نمی‌کند. با توجه به این که پرتغال مدافع چپ باکیفیتی ندارد، دودا در بازی‌های اخیر در این پست بازی کرده و موفقیت چندانی نداشته، چرا که او بیشتر ذهنیت هجومی دارد و برای وظایف دفاعی مناسب نیست.
یک راه حل می‌تواند بردن پائولو فریرا به سمت چپ باشد، هر چند که او در این پست چندان راحت نیست. اگر این مشکل را به همراه مشکل نداشتن یک دروازه‌بان باتجربه در نظر بگیریم – ادواردو چند بازی ملی بیشتر ندارد و اسپورتینگ براگا، باشگاه او در رقابت‌های اروپایی حضور ندارد – به این نتیجه می‌رسیم که بخت پرتغال برای درخشش در آفریقای جنوبی بسیار اندک است و حتی شاید فکر کنیم حذف زودهنگام از جام جهانی 2002 ممکن است این بار هم روی دهد.
کره شمالی
آن یونگ هاک، ستاره تیم:
تردیدی وجود ندارد که کره شمالی نیاز به تجربه بازی مقابل تیم‌های سراسر دنیا دارد. در جام جهانی، رقیبان ما برزیل، ساحل عاج و پرتغال هستند که از آمریکای جنوبی، آفریقا و اروپا آمده‌اند. متاسفانه ما فرصت زیادی برای بازی با تیم‌های این قاره‌ها نداشته‌ایم.
برزیل بازیکنانی در سرتاسر دنیا دارد که در بهترین تیم‌ها بازی می‌کنند، پرتغالی‌ها در باشگاه‌های مختلف اروپا بازی کرده‌اند و ساحل عاج چند بازیکن نام‌آشنا دارد، اما کمتر کسی خارج از شبه جزیره کره می‌تواند نام بیش از یک یا دو نفر بازیکن کره شمالی را بگوید. البته شاید این مساله بعد از جام جهانی حل شود!
در چند سال گذشته، ما تنها به آسیا پرداخته‌ایم و حتی در آسیا هم بازی‌های دوستانه چندانی انجام نداده‌ایم. چند آزمون مقابل تیم‌های دسته‌های پایین‌تر فرانسه داشته‌ایم و به چند شهر جنوب آفریقا هم سفر کرده‌ایم، اما تجربه بازی مقابل تیم‌های با کیفیت بالا را نداریم. هنوز زمان هست اما متاسفانه تیم ما نتوانست به رقابت‌های قهرمانی شرق آسیا که این هفته شروع می‌شود صعود کند. آن جا می‌توانستیم مقابل کره جنوبی، ژاپن و چین بازی کنیم.
اغلب بازیکنان کره شمالی در لیگ داخلی بازی می‌کنند که استاندارد بالایی ندارد، اما بازیکنان بیشتر و بیشتری دوست دارند در خارج بازی کنند. هونگ یونگ جو در روسیه است و چند بازیکن هم در ژاپن داریم.
ساحل عاج
کینگزلی کوبو:
خوشحالیم که تیم ما، یعنی فیل‌های ساحل عاج به جام جهانی رسیده، اما چیزی که من را نگران می‌کند این است که تیم به اصطلاح پرستاره ما نقاط ضعف بدی دارد.
خط میانی: خط میانی ساحل عاج به درد تیمی که در جام جهانی بازی می‌کند نمی‌خورد. این خط کند است و به ندرت توپ را حفظ می‌کند. دیدیه زوکورا از سویا و یحیی توره از بارسلونا نتوانسته‌اند نیروی محرکه حیاتی تیم باشند و هر گاه حریفان میانه را اشغال می‌کنند، فیل‌ها کار بسیار دشواری برای بازگشت به میدان دارند.
دفاع: خط دفاعی ساحل عاج از جام ملت‌های آفریقا که در سال 2006 در مصر برگزار شد دیگر در حد انتظارات نبوده است. کولو توره منچستر سیتی که به او وزیر دفاع ساحل عاج می‌گویند نتوانسته فرم خوب خود در باشگاهش را در تیم ملی هم تکرار کند. دفاع ما بسیار به دشواری کناره‌ها را پوشش می‌دهد. این دفاع در تلاش برای زدن توپ‌های هوایی بیش از حد کند و ناکارآمد است.
دروازه‌بان: کوپا باری از باشگاه به‌ورن به شکل قابل توجهی پیشرفت کرده، اما هنوز نیاز به اعتماد به نفس بیشتر دارد و باید واکنش‌هایش تندتر باشد. دروازه‌بان ذخیره ما هم محلی و بی‌تجربه است. اگر کوپا باری مصدوم یا محروم شود عملا جایگزینی ندارد.
روحیه مبارزه: این احتمالا بزرگ‌ترین نقطه ضعف تیم است. اگر یک یا دو گل زودهنگام دریافت کنیم بازیکنان تسلیم شده و به ندرت انگیزه مبارزه و بازگشت به بازی را پیدا می‌کنند. دیدیه دروگبا از چلسی و وحید هلیلوجیچ، مربی تیم تلاش کرده‌اند قدرت ذهنی را در تیم تقویت کنند اما این اتفاق تا حالا که نیفتاده است.
وضعیت رسانه‌ای: رسانه های سراسر دنیا از فیل‌ها تیمی بسیار قدرتمند و باشکوه ساخته‌اند، که این به شدت به ضرر این تیم است. هر تیمی که مقابل ساحل عاج بازی می‌کند خود را بسیار آماده می‌سازد، اما دروگبا و دوستانش آن قدر که رسانه‌ها می‌گویند قوی نیستند و آن طور بازی نمی‌کنند که در باشگاه‌های اروپایی‌شان از آنها می‌بینیم.