[ساقي]

عشقِ تو در گلوی من، فریاد می زند وطن!
رازِ هزارتوی من، فریاد می زند وطن!
مشتِ دماوندت رها، بر آسمانِ نیلگون،
با کودکانِ کوی من، فریاد می زند وطن!
مستِ خراباتی ببین، در حلقۀ رندانِ پاک،
با دم به دم یاهوی من، فریاد می زند وطن!
باران رها کرد بندگی، تا همدمِ دریا شود،
آمد شتابان سوی من، فریاد می زند وطن!
دریای سبز آمد به جوش، از ابر می آید خروش
آبِ روان در جوی من، فریاد می زند وطن!
از بامِ جهل و تیرگی، تیری رها شد ای خدا!
در خون، ندابانوی من، فریاد می زند وطن!
سهرابِ قصّه کشته شد، تهمینه بر تابوتِ او،
با بغضِ درگلوی من، فریاد می زند وطن!





ترانه ای ناتمام برای وطنم:
سروده ای از دکتر ابوالفضل خطیبی