[ابریشم]

بايد باور داشت كه آپارتايد به پايان رسيده است؟
/همگام با جام جهاني 2010- آفريقاي جنوبي/
بايد باور داشت كه آپارتايد به پايان رسيده است؟


خبرگزاري فارس: وقتي اداره ورزشگاه‌ها و حتي نورپردازي آن در اختيار كمپاني‌هاي اروپايي است، چگونه مي‌شود به زانو درآمدن آپارتايد را به تصوير كشيد؟

به گزارش خبرگزاري فارس، آفريقاي جنوبي سال‌هاي سال است كه حساب خود را از برخي كشورهاي درگير با مافياي نفت، چرم و ... جدا كرده و به استانداردهاي بين المللي نزديك و نزديك‌تر شده است. اين در حاليست كه آفريقا به طور كلي با ماجراي آزار دهنده گروه‌هاي مبهم مافيايي به خصوص در كنار خليج گينه دست و پنجه نرم مي‌كند.

ميزباني نسبتا موفق نيجريه در جام جهاني 2009 نوجوانان جهان و پس از آن ميزباني بحث برانگيز آنگولا در جام ملت هاي آفريقاي 2010، مسئولين آفريقاي جنوبي را بر آن داشته تا با تمام قدرت چهره‌اي قاطع و تمام حرفه‌اي را از خود به نمايش بگذارند.

در نگاه اول به آفريقاي جنوبي تنوع، مشخصه بارز اين كشور است. آفريقاي جنوبي جايي است كه در آن 11 زبان به رسميت شناخته شده است. رهبران جوامع گوناگون، از سران قبايل تا خاخام‌هاي يهودي و رهبران اسلامي را شامل مي‌شود. طبيب‌هاي سنتي با فاصله كمي از دلالان بازار بورس سهام به كار خود در آن مشغول‌اند.

در چنين محيطي، تضاد بدون شك رقيب اول تنوع خواهد بود و نسل جديد خود را بر سر دو راهي بزرگ سنت و مدرنيته و از طرفي بر سر چند راهي مذاهب مختلف مي‌بيند.
آفريقاي جنوبي كشوري است كه مسكن رايج در آن از زاغه تا قصرهاي مجلل را شامل مي‌شود اما جوامع و اقشار گوناگون ساكن اين كشور براي دوراني متمادي هيچ گونه حق و دخالتي در امور كشور نداشتند.

نام ماندلا با اصطلاحاتي چون آزادي، استقلال، راي‌گيري، دموكراسي و از اين دست اجناس گران قيمت در ويترين جنوبي قاره سياه عجين است و مردم در نسل‌ها و عصر‌هاي مختلف كوشيده‌اند تلاش اين مرد بزرگ را به يكديگر منتقل كنند.
تا سال 1994 آفريقاي جنوبي توسط حكومت اقليت سفيد پوستان اداره مي‌شد. اين حكومت چنان محكم به قدرت چسبيده بود كه مبارزه براي تغيير و يا سرنگوني آن، پايان دادن به تبعيض نژادي و گسترش دموكراسي به غيرسفيدان براي چندين دهه متمادي ادامه يافت.

دولت سفيد پوستان كه در سال 1948 به قدرت رسيد، با سياست خود كه "آپارتايد " ناميده شد، تفكيك و جدايي نژادي در اين كشور را تقويت كرد.
براساس اين سياست اجباري سفيدپوستان و سياه پوستان بايد در نقاط مختلف زندگي مي‌كردند و حتي در هنگام سفر از اتوبوس‌هاي جداگانه استفاده مي‌كردند و در صف‌هاي معمول و روزمره نيز در دو رديف جداگانه مي‌ايستادند.
سال‌هاي سال طول كشيد تا انسانيت معناي واقعي خود را در خاك اين منطقه از قاره سياه پيدا كرد و مردم روي خوشبختي و انتخاب ارادي زندگي را به خود ديدند.

جام جهاني 2010 آفريقاي جنوبي براي مردم اين كشور همانقدر اهميت دارد كه يورو 2008 براي مردم سوئيس؛ اما سوئيس با يورو 2008 انواع پنيرش را به جهان معرفي كرد و آفريقاي جنوبي نمي‌داند براي معرفي خود از كجا شروع كند. به واقع آيا مي‌شود چندين دهه حادثه را تنها در 30 روز براي مردم جهان معرفي كرد و اصولا اراده آفريقاي جنوبي بر اين امر است؟ وقتي اداره ورزشگاه‌ها حتي تا مرز نورپردازي آن در اختيار كمپاني‌هاي اروپايي است، چگونه مي‌شود به زانو درآمدن آپارتايد را براي جهان به تصوير كشيد؟