آجر پختنى است اما خوردنش سردل مى‌آورد
نظير:
حلواى آهک مى‌شود پخت اما نمى‌شود خورد
- از فضلهٔ حيوان نارنج مى‌توان سخت ولى بو نمى‌دهد ---------------------------------------------------------------
آخر به دل خاک فرو خواهى شد٭
رک: آدميزاد تخم مرگ است
٭ تا چند اسير رنگ و بو خواهى شد
چند از پى هر زشت و نکو خواهى شد ---------------------------------------------------------------
آخرِ پشت هم اندازى خُمارى است
يعنى کار مردمِ نيرنگ‌باز و زرنگ و چاپلوس با بدى و شکست پايان مى‌پذيرد ---------------------------------------------------------------
آخر پيرى داغ اميري!
رک: سر پيرى معرکه‌گيري ---------------------------------------------------------------
آخر شاعرى اول گدائى است
نظير:
شاعرى نيست پيشه‌اى که از آن
رسدت نان به ترّه، ترّه به دوغ(ابن‌يمين)
- (شاعر و رمّال و مرغ خانگى) هر سه تن جان مى‌دهند از گشنگي! ---------------------------------------------------------------
آخر شاه منشى کوت کشى است!
نظير:
---------------------------------------------------------------
آخر مهترى کاه‌فروشى است
- بُز پيش آهنگ آخرش توبره‌کش مى‌شود ---------------------------------------------------------------
آخر گذر پوست به دبّاغ‌خانه مى‌افتد٭
نظير:
رسن را گذر بر چنبر است
- عاقبت ميمونِ لولى را گذر بر چنبر است (از جامع‌التمثيل)
- گرو در دست گازر است
٭ يا: آخر گذر پوست به دبّاغان است ---------------------------------------------------------------
آخر مُلّائي٭ اول گدائى است
مفهوم اين مَثَل را چند تن از شاعران به طرق گوناگون در قالب اشعار زيبائى بيان داشته‌اند. از آن جمله‌اند اشعار زير:
- اصلى است خرد که فرع او رنج دل است
شاخى است هنر که برگ و بى‌برگى است (بديع ترکو)
- اگر دانش به روزى بر فرودى
ز نادان تنگ‌روزى تر نبودى (سعدى)
٭ مُلائى: با سواد و دانشمند شدن ---------------------------------------------------------------
آخر مهتري٭ کاه‌فروشى است
رک: آخر شاه‌منشى کوت‌کشى است!
٭ يا: آخر ميراخورى.... ---------------------------------------------------------------
آخوربين آخربين نمى‌شود ---------------------------------------------------------------
آخر نوکرى، گدائى است
__________________
درمان غم عشق بگویم که چه باشد
وصل است و بهار است و می بربط و چنگ است
....
زنهار مرو هیچ سوی بیشه ی عشاق
چنگال غمش تیزتر از چنگال پلنگ است
----
ئه و روژه ی "مه جنون" له زوخاو نوشی ...مه ینه ت فه وتانی، کفنیان پوشی
من بومه واریس له قه وم و خویشی . . . سپاردی به من ئازاری و ئیشی
|