[ابریشم]

دستکش‌هایی به قیمت قهرمانی؛ بهترین و بدترین دروازه بانان جام جهانی
در هر جام‌جهانی به‌طور متوسط 40 دروازه‌بان درون دروازه‌ها می‌ایستند.از این جمع برخی با واکنش‌های حیرت‌انگیز تماشاگرانی که به هوای دیدن گل از صندلی برخاسته بودند را بی دستاورد به جای خود باز می‌گردانند؛ برخی نیز دسته‌گل‌هایی به آب می‌دهند که باور آن حداقل در لحظه اول ممکن نیست. نکته جالب اینکه اکثر دروازه‌بان‌های موفق در تیم‌هایی بازی می‌کنند که طراح لوازم ورزشی آن آدیداس است و دروازه‌بان‌های ضعیف و گل‌های خجالت‌آور هم محصول غیر‌آدیداسی‌هاست. آیا این یک ضد تبلیغ علیه توپ مسابقات است؟

دروازه‌بان‌های برتر جام تا اينجاي رقابت‌ها را مرور مي‌كنيم. قبل از هر چیز باید یاد‌آور شد که بجز این پنج نفر گلرهايي بودند که می‌توانستند در این لیست قرار بگیرند. هاندانوویچ، خونه، کاواشیما و... اما اين 5 نفر در طول مسابقات چيزديگري نشان دادند.


1) ادواردو کاروالیو/ پرتغال: پيش از آغاز مسابقات انتظارات از ادواردو حد‌اکثر در‌این سطح بود که گل‌های ویتور بایایی نخورد. نگاهی به فهرست شش دروازه بان پرتغال در دو سالی که کرش به این تیم آمده، دلیل این مدعاست. شاید تنها كشور صاحب فوتبالي که موریرا و هیلاریو بتوانند در آن بازی کنند، همین پرتغال يا انگلستان باشد! خط دفاعی پرتغال برخلاف آمار بسيار پايين گل‌هاي خورده‌اش چندان عالی نبود و همین موضوع فرصت را به ادواردو داد تا در بازی مقابل ساحل‌عاج و کره‌شمالی دروازه خود را با یکی دو واکنش بسته نگه دارد. اوج هنر وی بازی با برزیل بود که در آخرین ثانیه‌ها ضربه منحرف شده رامیرس را به شکلی زیبا مهار کرد. بازی با اسپانیا هم که ديگر يك شاهكار به تمام معنا براي او بود. بیش از 5 موقعیت گل مسلم اسپانیایی‌ها با واکنشهای ادواردو از بین رفت تا احتمال اينكه اين دروازه‌بان برنده تنديس با ارزش لئوياشين شود اصلا كم نباشد.

2) وینسنت انیاما/ نیجریه: دروازه‌بانی که در هر سه بازی مرحله گروهی بهترین بازیکن زمین شود و تیمش به مرحله بعد نرود موجود بدشانسی است. انیاما که در سال 2004 از یک تصادف شدید جان سالم به در برد، این‌بار نتوانست از ناتوانی بازیکنان نیجریه فرار كند. او در بازی با آرژانتین شش مهار توپ داشت که چهار مورد آن از لیونل مسی بود و یکی از آنها بی‌شک برترین واکنش جام خواهد شد. او گلزن خوبی هم هست و در و باشگاه‌های قبلی خود 20 بار موفق به گلزنی شده که اغلب آنها از روی نقطه پنالتی بوده است. سن و سال اين دروازه‌بان به شکلی است که باید منتظر حضورش در سطح اول فوتبال اروپا بود.

3) فرناندو موزلرا/ اوروگوئه: اوروگوئه‌ای‌ها همیشه دروازه‌باناني بهتر از سایر تیم‌های قاره‌شان داشته‌اند. کارینی، ویرا، آلوز و حالا موزلرا. او در 5 بازی اوروگوئه تا این لحظه تنها دو گل خورده که البته روی هر دوی آنها کمی مقصر بود اما سوپر‌واکنشهای وی باعث می‌شود از اين اشتباهات 10،20 درصدی چشم‌پوشی کنیم. در مرحله گروهی لوگانو و گودین در خط دفاعی کمتر مجال خودنمایی به بازیکنان حریف و بالطبع موزلرا را می‌دادند اما با مصدومیت این دو در ادوار حذفی موزلرا توانست خودی نشان دهد. دستهای وی در بازی غنا نقشی کمتر از دستان سوارز نداشت. او دو پنالتی و n موقعیت گل را مهار کرد!

4) مانوئل نوئر/ آلمان: رنه آدلر در بازی‌های ملی خود کمی نامطمئن نشان داده بود و مصدومیت وی در نهايت به فوتبال آلمان کمک کرد، چون مانوئل نوئر با چند واکنش دیگر می‌تواند دستكش طلایی را از دستان ادواردو خارج کند. او تنها 23 سال سن دارد و آلمانی‌ها با خیالي آسوده از درون دروازه‌شان حداقل تا 10 سال آينده صحبت خواهند كرد. نوئر بر خلاف لمان و کان که در بازی با پا ضعيف بودند، بازی با پای بی‌نقصی دارد و قدرت ضربات وی اعجاب‌آور است. پاس گل او به كلوزه در بازی با انگلستان را که به یاد دارید؟

5) خوستو ویار/ پاراگوئه: چیلاورت برترین دروازه‌بان تاریخ پاراگوئه است و به نظر نمی‌رسد خللی به این برتری وارد شود. با این حال خوستو ویار در درون دروازه یک مهره بسیار قابل اعتنا نشان داد و به مانند همتای اوروگوئه‌ای خود تنها دو گل در این جام دریافت کرد. این موضوع را هم باید مد‌نظر داشت که در خط دفاعی پاراگوئه، تنها آلکاراز مهره‌ای قابل اعتنا بود و باقی مسئولیت‌ها روي دوش کاپیتان ویار قرار داشت. در جام‌جهانی 2006 او کمتر از 500 ثانیه بازی کرد و خیلی زود به دلیل مصدومیت جای خود را به بوبادیا داد. حضور پاراگوئه در یک چهارم نهایی بدون کمک ویار میسر نبود.


در نقطه مقابل اين 5 نفر، دروازه‌باناني هم بودند كه در اين جام عملكرد افتضاحي داشتند. البته امثال ری میونگ گوگ، مارکتی و شوارتزر دروازه‌باناني بودند كه در مجموعه بد تيمشان عملكرد بدشان توجيه‌پذير به نظر مي‌رسد اما از رابرت گرین، دیوید جیمز و هوگو یوریس انتظاری بیش از این می‌رفت.


1) اسکار پرز/ مکزیک: ترکیب اولیه خاویر آگیره در بازی افتتاحیه باعث شد امید نتیجه گرفتن در این جام از مکزیک رخت ببندد. خیلی‌ها در ابتدا تصور می‌کردند اسکار پرز دعوت شده تا تجارب (!) خود را در اختیار ممو اوچوآي جوان قرار بدهد اما بازی کردن او باعث انگشت به دهان شدن مکزیکی‌ها شد. هر توپی از خط دفاع مکزیک رد شد تور دروازه را لمس کرد. هر پاس به عقبی که داده شد نصیب بازیکنان حریف یا حد‌اکثر توپ جمع‌کن‌ها شد و پرز اساسا حرفي براي گفتن نداشت. از دروازه بان 37 ساله‌ای که هیچ‌گاه در باشگاه خود یار ثابت نبوده انتظار بیش از این هم نمی‌رفت. او در حال حاضر تیم ندارد‌!

2) دیوید جیمز /انگلستان: چقدر جمله عادل فردوسی‌پور در وصف تیم‌ملی انگلیس زیبا بود، آنجا كه گفت‌: « برای تیمی که دروازه‌بانش 40 ساله باشد و نامش هم دیوید جیمز باشد، حضور در یک‌هشتم‌ نهایی دستاورد خوبی است.» برای دیوید جمیز هم می‌توان بخش عمده از توضیحات اسكار پرز را نوشت و اضافه کرد که در بازی با آلمان او روی سه گل از چهار گل بازی مقصر بود.

3) فوزی شوشی/ الجزایر: شوشی در بازی با اسلوونی کاری کرد که همه پیش‌بینی‌ها غلط از آب در بیاید. از همان 20 دقیقه اول بازی مشخص بود که این بازی گلی نخواهد داشت اما شوشی با اشتباه خود تمام پیش‌بینی‌ها را بر هم زد. دیوید جیمز و هوگو یوریس و پرز به دلیل کلکسیونی از اشتباهات در اینجا هستند اما شوشی با تنها یک صحنه توانست به اینجا بیاید.

4) رابرت گرین/ انگلستان: دعوت گرین به تیم‌ملی در شوره‌زار دروازه‌بان های خوب انگلیسي اصلا عجیب نبود. اشتباه او در دفع شوت کلینت دمپسی اولین اشتباه دروازه‌بان‌ها در جام‌جهانی 2010 لقب گرفت تا سرنوشت بازي عجيبي را با کاپلو انجام داده باشد. مربي‌اي كه روزگاری بوفون را درون دروازه تيمش می‌دید، آبیاتی را روی نیمکت داشت و کارینی را به تیم‌های دیگر قرض می‌داد، امروز باید از ميان گرین و هارت و جيمز یکی را انتخاب کند. بد، بد‌تر و بد‌ترین!
5) هوگو يوریس‌/ فرانسه: از چهار نفر قبلی در شروع جام‌جهانی انتظار زیادی نمی رفت اما از هوگو يوریس به عنوان يكي از پديده‌هاي احتمالي اين جام ياد مي‌شد. همه او را یکی از کاندیداهای برترین دروازه‌بان جام‌‌جهانی می‌دانستند اما سرنوشت تيم‌ملي فرانسه به نوعي به سرنوشت او هم تبديل شد. يوريس در هر بازی دو، سه اشتباه مبتدیانه می‌کرد و شانس آورد که تنها یکی از این اشتباهات منجر به گل شد. مسی لیون هم مانند مسی بارسلونا در جام جهانی 2010 انتظارات را بر آورده نکرد.