[Omid7]

فیلیپ لام، فان برونکهورست و راموس جام 2010، جام مدافعان کناری

دانستن اين نكته كه چهار قهرمان اخیر جام‌‌هاي‌ جهانی مدافعان کناری تهاجمی بسیار خوبی داشته‌اند، در نهايت به اين ذهنیت منجر می شود كه تيم هایی كه مدافعان كناري خوبی دارند در نهایت قهرماني جام‌جهاني 2010 را به خود اختصاص می دهند. جورجینیو و برانکو در برزیل 1994، لیلیان تورام و بیزنته لیزارازو در فرانسه 1998، کافو و روبرتو کارلوس در برزیل 2002 و جان لوکا زامبروتا و فابیو گروسو در ایتالیای 2006 مدافعان کناری هستند كه در راه رساندن تيم‌شان به مقام قهرماني هردوره نقش انكارناپذيري داشتند. تیمی که قهرمان جام می‌شود، باید در هر پست بازیکنانی در بهترین فرم آمادگی در اختیار داشته باشد. در همین جام‌جهانی عملکرد فیلیپ لام براي تيم‌ملي كشورش فوق‌العاده بوده. مايكون و باستوس هم تا زماني كه برزيل در بازي‌ها حضور داشت از تاثيرگذارترين‌هاي تيمشان بودند اما در نقطه مقابل مدافعان كناري قدرتمندي هم بوده‌اند كه به مفتضحانه‌ترين شكل ممكن در جام حاضر شدند. باكاري سانيا و پاتريس اورا هردو از بهترين‌هاي جهان محسوب مي‌شوند؛ همينطور گلن جانسون و اشلي كول اما فرانسه و انگلستان با حضور آنها هم به موفقيت نرسيدند.

مرور دارايي‌ تيم‌هايي كه به مرحله نيمه‌نهايي رسيده‌اند در اين پست‌ها جالب است. اسپانيا با سرخيو راموس و كاپدويا چندسالي است هيچ دغدغه‌اي در كناره‌ها ندارد. هرچند اين دومدافع در اين مسابقات فروغ يورو 2008 را نداشتند. فيليپ لام و بواتنگ هم براي آلمان‌ها فوق‌العاده كار كرده‌اند اما نكته جالب در اين ميان به دومدافع كناري هلند‌ي‌ها باز مي‌گردد. مدافعان كناري يكي از فيناليست‌هاي جام‌جهاني برخلاف تصور بسیار پرفروغ ظاهرشدند.

گريگوري فان‌درفيل جوان كه به‌عنوان مدافع راست جايگزين خالد بولاهروز شده، پس از پايان اين مسابقات قطعا آژاكس را به قصد يك تيم بزرگ اروپايي ترك خواهد كرد. فان‌برونكهورست هم در 37 سالگي و درست در شرايطي كه همه از او قطع اميد كرده بودند، زيباترين گل جام را به نام خود ثبت كرده و نقش انكارناپذيري‌ در برنامه‌هاي تدافعي و همينطور هجومي تيمش داشته است. او در چهار بازي ابتدايي جام و به علت حضور فان‌درفيل بيشتر در زمين خودي مشغول كارهاي دفاعي بود و مدافع راست جوان هلندي‌ها به جلو نفوذ مي‌كرد اما در بازي مقابل اروگوئه فان‌درفيل غايب بود و نوبت به شركت فان‌برونكهورست در فاز هجومي رسيد. كاري كه در انجام دادن آن بيشتر از سطح توقعات موفق نشان داد.

قبل از هرگونه قضاوتی در مورد اهمیت مدافعان کناری باید به این مطلب پرداخت که چرا بین موفقیت و مدافعان کناری وابستگی و ارتباط وجود دارد. نظر جکي چارلتون پس از جام جهانی 1994 در اين مورد جالب است. او مي‌گويد وقتی چهار مدافع مقابل تیمی که با روش 4-4-2 یا 3-5-2 بازی می‌کنند، مدافعان کناری بازیکنانی خواهند بود که فضای بسیار زیادی پیش روی خود خواهند داشت و طبیعتا می‌توانند بیشتر توپ را در اختیار داشته باشند اما وقتی تیم‌ها به سيستم‌هاي ديگري مثل 4-2-3-1 یا 4-3-3 روی آوردند دیگر مدافعین کناری فضای زیادی پیش روی خود نخواهند داشت. اما بال‌ها (‌وینگرها) این فضا برایشان ایجاد شد. این اتفاق مسئله را برای مدافعین کناری پیچیده کرده است. این امر به اين معنی نیست که نقش مدافعین کناری منسوخ شده اما آنها دیگر آن تأثیری که در سال‌های پیش داشته‌اند را نخواهند داشت. اگر اینگونه بود تیم هایی مثل هلند به علت نداشتن مدافعین کناری و تهاجمی خوب نباید موفق می‌شدند اما همیشه در تورنمنت‌ها این امکان وجود دارد که تیمی که به سیستم‌های قدیمی و منسوخ روی آورده، تیم‌های دیگر را شوکه کند. چون آنها فراموش کرده‌اند كه چگونه بايد به مقابله با تاکتیک‌های قدیمی بپردازند. این کاری بود که یونان با یارگیری نفر به نفر در یورو 2004 انجام داد.