[Setare]

به گزارش خبرگزاري محيط زيست ايران، دکتر اسماعيل کهرم با بيان اين مطلب افزود: درست است شيري که در هندوستان وجود دارد کاملا ايراني است اما به دليل اينکه هيچ منطقه اي مناسب براي زيستگاه شير در ايران وجود ندارد پس نمي توان حتي يک درصد هم به احياي اين گونه جانوري در کشورمان اميد داشت.

وي ادامه داد: در گذشته مناطقي نظير کرخه و دشت ارژن جزو زيستگاههاي شير به حساب مي آمد اما با انقراض کامل آن، اين مناطق هم کم کم تبديل به شهر شدند و ديگر اثري از زيستگاه وجود ندارد. پس چگونه مي شود که شير را به ايران آورد؟ البته اين احتمال ها در صورتي است که قرار باشد اين شيرها به داخل طبيعت رها سازي شوند در غير اين صورت سرنوشت ببرهاي سيبري را پيدا مي کنند و ديگر به حوزه محيط زيست مربوط نمي شود و در حوزه باغ وحش قرار مي گيرند.
کهرم افزود: طبق قوانين IUCN وقتي جانوري در حصار قرار گرفت ديگر جزء حيات وحش به حساب نمي آيد مثل همين دو قلاده ببر سيبري که در باغ وحش قرار دارند و ديگر جزء حيات وحش نيستند.
اين استاد دانشگاه تهران ادامه داد: اگر قرار باشد اين شيرها در طبيعت رها سازي شوند روزانه تلفات دامي و انساني زيادي به بار خواهد آمد و از همه مهمتر اينکه هيچ جايي در ايران وجود ندارد که اين شيران بتوانند غذاي حتي يک هفته خود را پيدا کنند در نتيجه احشام و مردم 100درصد در معرض خطر تلفات قرار مي گيرند.
اين کارشناس حيات وحش افزود: 10 سال پيش هم هندي ها از ما خواستار يوز ايراني در قبال شير ايراني شدند تا يوز را در هند شبيه سازي کنند که مسوولان وقت آن زمان با اين معاوضه موافقت نکردند. چون اولا هندي ها در شبيه سازي تجربه نداشتند و بعد هم اينکه انحصار داشتن يوز آسيايي در کل جهان فقط به ايران تعلق دارد.
وي در پايان گفت: هنوز کسي علت اين کارهاي بيهوده و غير علمي مسوولان را در محيط زيست نمي داند. چون آوردن شير ايراني هم همانند ببر سيبري مبناي علمي ندارد و بي فايده است.
شايان ذکر است که مهندس محمد جواد محمدي‌زاده، رييس سازمان محيط زيست گفته بود: نژاد شير ايراني حدود 103 سال است در ايران منقرض شده ولي در حال حاضر در کشور هند 411 قلاده از اين شير وجود دارد که موافقتنامه‌اي جهت وارد کردن اين نوع شير با هند امضا شده است و اميد است بزودي بتوان اين کار را عملي کرد.
منبع