[T I N A]

گفتگو با فورلان، بهترین بازیکن جام

نمایش درخشان دیه گو فورلان در جام جهانی تنها یک چیز کم داشت: یک جام یا یک عنوان، به ویژه آن که این مهاجم بسیار خطرناک نتوانست در رقابت برای کسب عنوان بهترین گل زن از دیگران پیشی بگیرد.

نمایش درخشان دیه گو فورلان در جام جهانی تنها یک چیز کم داشت: یک جام یا یک عنوان، به ویژه آن که این مهاجم بسیار خطرناک نتوانست در رقابت برای کسب عنوان بهترین گل زن از دیگران پیشی بگیرد. اما در هر حال، شماره ۱۰ الهام بخش اروگوئه ای ها توپ طلای آدیداس را گرفت و بهترین بازیکن جام جهانی این دوره شد.
فورلان چهارمین بازیکن آمریکای جنوبی می شود که به این عنوان دست می یابد. او پا جای پای دیه گو مارادونا (۱۹۸۶) از آرژانتین و روماریو (۱۹۹۴) و رونالدو (۱۹۹۸) از برزیل می گذارد. مهاجم اتلتیکو مادرید چند دقیقه پس از دریافت جایزه با سایت فیفا مصاحبه کرد.


▪ دیه گو، بردن توپ طلا چه حسی دارد؟
ـ دیه گو فورلان: عالی است چون غیرمنتظره بود. هرگز تصور چنین چیزی را نداشتم، و حتی هدف من هم این نبود. من مهاجم هستم و شاید به این فکر می کردم که کفش طلا را ببرم که البته به آن نزدیک هم شدم. چنین جایزه ای طبیعی بود. اما این که به عنوان بهترین بازیکن دست یابم.... در هر حال لذت می برم و خوشحالم، اما کاملا می دانم که این جایزه نتیجه تورنمنت درخشان تیم ما بود. این پاداشی دیگر برای این دوران مثبت فوتبال اروگوئه بود.


▪ چطور متوجه شدی جایزه به تو رسیده؟
ـ راستش را بگویم، پس از آن که نامزد دریافت جایزه شدم تصمیم گرفتم صبر کنم و ببینم چه می شود، به خصوص آن که شایعاتی مبنی بر این وجود داشت که شاید برنده شوم، اما هیچ کس چیزی فاش نمی کرد. سپس یکی از دوستانم از بوئنوس آیرس به من پیامک داد و گفت: «تبریک، توپ طلا را بردی!» سپس مدیر برنامه های من زنگ زد و خبر را تایید کرد. کم کم تماس های بیشتری با من گرفتند و ناگهان همه هم تیمی ها به اتاق من ریختند و قبل از آن که به خود بیایم من را در استخر هتل انداختند!


▪ با این حال این جایزه را به افرادی تقدیم کردی که این کار را با تو کردند....
ـ این که چطور به اتاق من آمدند و تبریک گفتند باورنکردنی بود. هم تیمی ها و بسیاری از مردم در اروگوئه امیدشان را به من بسته بودند و من توانستم اعتماد آنها را در زمین جبران کنم، در حالی که من هم عضوی دیگر از تیم بودم. این باعث می شود بسیار خوشحال باشم. همچنین می خواهم به افرادی اشاره کنم که کم بازی کردند یا اصلا به میدان نرفتند. آنها ستون فقرات تیم را تشکیل دادند و این جایزه برای آنها هم هست.


▪ آیا نگران نمی شوی که این جایزه تاثیری روانی روی تو داشته باشد؟
ـ من جوایز دیگری در دوران بازی برده ام و بسیار هم ممنون بوده ام، اما هرگز اجازه ندادم پایم از روی زمین بلند شود و روی ابرها بروم. پدر و مادری دارم که به من ارزش های کلیدی را آموخته اند و برادران و خواهرهایی دارم که به من کمک کردند در مسیر درست گام بردارم. همه چیز نتیجه تلاش بسیار است و من به تلاش ادامه خواهم داد تا پیشرفت کنم.


▪ آیا این جایزه می تواند جبرانی برای نرسیدن اروگوئه به سکوی مدال ها باشد؟
ـ من بسیار خوشحالم که این جایزه را گرفتم و آن گل ها را زدم، اما راستش را بگویم، من با کمی ناراحتی به خانه برمی گردم؛ وقتی فینال را تماشا می کردم به شدت افسوس خوردم، چون خیلی نزدیک به حضور در این دیدار بودیم. باخت نیمه نهایی ضربه ای بی رحمانه به ما بود و چند روز طول کشید تا بر احساس بدم غلبه کنم، و هنوز هم نمی توانم آن باخت را هضم کنم.


▪ آیا منتظر گرفتن توپ طلا در دستانت هستی؟
ـ هنوز وقت فکر کردن به این مساله را نداشته ام، اما فکر می کنم آن را در زوریخ به من بدهند. باید بگویم که خیلی دوست داشتم با توپ طلا در دست به اروگوئه برمی گشتم! تردیدی نیست که این توپ، خامه روی کیک جشنی بود که طرفداران در کشورمان قرار است برپا کنند.


▪ اگر همین طور جایزه بگیری دیگر تاقچه خانه ات جا نخواهند داشت!
ـ این را در کنار دو جایزه پی چی چی خود (که به بهترین گل زن اسپانیا می رسد) خواهم گذاشت! (می خندد) جای خوبی برایش پیدا می کنم، مطمئنم.


▪ در نهایت، آیا اسپانیا شایسته قهرمانی بود؟
ـ تردید نکنید. آنها بهترین فوتبال را در طول تورنمنت به نمایش گذاشتند و توانستند پس از شکست مقابل سوییس به سرعت برگردند. آنها همیشه دوست دارند ابتکار عمل را در دست داشته باشند. از این فرصت استفاده می کنم و به بازیکنان و مربی های آنها تبریک می گویم. امیدوارم یک روز این اتفاق برای ما هم بیفتد!



مصاحبه : سایت گل