حركت روي خط قرمز درايت ميخواهد
سيروس مقدم، كارگردان سريال زير هشت درباره جديدترين سريال خود گفت: داستان اين سريال شبيه به هيچكدام از كارهاي قبلي من نيست؛ زير هشت يك كار كاملا اجتماعي با فضاسازيهاي كاملا اجتماعي است كه در هيچكدام از سريالهاي قبلي من ديده نشده است.
سيروس مقدم در گفتگو با ايسنا در پاسخ به اين پرسش كه آيا در شرايطي كه جامعه ما نيازمند اميد است، زير هشت به عنوان سريالي اجتماعي ميتواند موفق باشد؟ با ذكر اين نكته كه موضوع اصلي سريال زيرهشت توبه است، گفت: وقتي موضوعي مانند توبه نمايش داده ميشود، يعني اينكه از لحظه تولد انسان تا لحظه مرگ، خداوند در توبه را برايش باز گذاشته است و اين همان اميد است؛ به اين معنا كه امكان برگشت و تصحيح گذشته همچنان وجود دارد.
وي افزود: طبيعتا سريال زيرهشت با توجه به موضوع قصه كه توبه است، سرشار از روزنههاي اميد، تصحيح، برگشت و روشنايي براي آدم هاست؛ ولي از آن طرف براي اينكه بتوانيم شخصيتهايمان را به جايي برسانيم كه توبه كنند بايد خطاها، بزهكاريها، اشتباهات و گناهاني سر راهشان بگذاريم تا اين شخصيتها بتوانند از مسير گناه بگذرند و در نهايت به توبه برسند و خداوند آنها را ببخشد؛ علاوه بر اينها بايد بتوانند حقالله و حقالناس را هم جبران كنند تا به روشنايي برسند.
كارگردان سريال زير هشت درباره خلق فضاهاي جديد دراين سريال توضيح داد: در زير هشت مخاطبان با فضاهاي جديدي در تلويزيون آشنا ميشوند و فضاهايي را تجربه خواهند كرد كه پيش از اين در تلويزيون بهندرت ديده شده است. بخش عمده اين سريال در زندان و بخش ديگري از آن در گرمخانهها اتفاق ميافتد كه شايد بسياري از مردم ندانند گرمخانه كجاست و به چه جايي گرمخانه ميگويند؟
اين كارگردان در پاسخ به پرسشي درباره لزوم حمايت مديران تلويزيون از چنين سريالهايي خصوصا به هنگام پخش، گفت: سال گذشته در آخرين نشستي كه با آقاي ضرغامي داشتيم، در اينباره حرفهاي خوبي زده شد؛ صحبت رئيس سازمان صدا و سيما اين بود كه اگر سازندگان برنامهها آگاهانه و با ديد روشن به خطوط قرمز نزديك شوند و بتوانند راهكارهاي درست ارائه بدهند، تقريبا هيچ خط قرمزي وجود ندارد كه نتوان آنها را نشان داد؛ بجز موارد اعتقادي و فقهي كه يك خطوط قرمزي براي كل مسلمانان و جهان وجود دارد، ولي در ساير زمينهها خط قرمز به آن معنا وجود ندارد.
كارگردان سريالهاي چارديواري و زير هشت تاكيد كرد: در سريال زير هشت درست است كه معضلات اجتماعي، بزهكاري و خطاهاي اجتماعي را نشان ميدهيم، اما در كنار اينها درستانديشي، ايمان، خداترسي و عدالتجويي انسانها و از همه مهمتر توبه را مطرح ميكنيم؛ بنابراين خود به خود روي خط قرمزها حركت ميكنيم، نه از اين طرف ميافتيم كه امكان پخش نداشته باشيم و نه از آن طرف ميافتيم كه بيخاصيت شويم. حركت روي اين خطوط قرمز بسيار حساس و ظريف است و كمي درايت ميخواهد.