[behnam5555]

« به دل بيرت ئه که م ... »

جيگای ئه م رسته يه چه نيک به تاله ! روژانيک ئه م رسته يه هه موو
کاته کانی منی دووپات ئه کرده وه . وشه به وشه ی ئه م رسته يه ،
ته نيايی منی په رش و بلاو ئه کرد . به لام ئه مروکه « بيرت ئه که م »
مانايه کی نه ماوه ! ئيحساسی ئه مروکه ی من بيرت ئه که م نی يه .
ئينسان بو ئه م شته ی که ئه مروکه نی يه تی و دويکه هه يبووه و
سبه يش له وه ئه چی بيبيت ، دلی پر له خوزگه ئه بی .
تو ئه مروکه له گه ل من نيت ، درووسته ! به لام دوينی و دوينی و سه دان
دوينيی تريش ، له گه ل من نه بووی و بو هه بوونی تو سبه ينيک له
گوری دا نی يه ! له گه ل تو دا بوون خه ونی ناو رومانه کانی
هه زارو يه ک شه وه يه و شتيکی موسته حيله، که زور جار به خه ياليش
نايه ته دی !
حه قم پی بده که بی تاقه ت نيم .من هيچ شتيک نيم ! هيچيکم نی يه !
ئيحساسم له ت له ت بووه و ره سمی شه پولاوی ئه م ئاوينه له ت له ت بووه م ،
له هيچ شتيک ناچيت .
ئيمه پيويستيمان به يه ک « ون بوون» بوو ! به بی بير کردنه وه له قه راغی
ئه و به فرانه ی که به سه ر سه رمان دا ئه باری .
ئيمه ئه بوو مه جالی قسه کردنمان به يه کتر دابايه ، ئه بوو غيره تی بيستنمان وه کوو خوی راگرتبايه ، هه ر وه کوو غيره تی گوتن !
به لا م ئيمه چيمان کرد ؟!
جيا له وه ی که، له يه کتر رامان کرد ! يان به واتايه کی تر له خومان رامان کرد !
له سه ر بنه مای « دوو که ره ت دوو ، ۲×۲ » قسه مان له گه ل
يه کتر کردو ده رگای دلی بی تاوانمان به رووی يه کتر دا کليل کرد .
ويستمان تاوانباريک په يا بکه ين . عه رزو ئاسمان له به ر چاومان
بوون به گومان ليکراوی هه ميشه يی ، که ده سته کانيان ،
زور بی به زه يی يا نه ، ده سته کانی ئيمه ی ليک جيا کردبووه !
دوايه ، کاتيک که ده سته کانمان به که س رانه گه يشت ، ئه م جاره
کردمانه شه ر له گه ل خومان . عه شقمان کرد به بيانووی ده مارگرتن و
ليک دابران . سه رمان نايه چالاوی ته نيايی خومان ، تاکوو گريانه کانی
شه وانه مان ، دووباره و دووباره ، ده ست پی بکه ينه وه !
نازه نينی روژانی ته نياييم !
هه موو حيکايه ته که ئه مه بوو ! ئيمه زور به يه کتر قه رزداين . ئيمه به خوشمان قه رزدارين ! هه زار بيانوومان هينا تا بيانووی يه کتر نه بين !
بی خه به ر له وه ی که ، گريانه بی بيانووه کان ئه رژينه سه ر خاک ، به لام
گريانه بيانووداره کان ئه رژينه سه ر شان ، ئه مه ش جياوازی نيوان
عه رزو ئاسمانه !
هوو خوزگه ی دوينيکه ی له بير نه چوو !
تو ئيتر خوزگه ی من نی ! هيچ کاتيک دلم ، پيی خوی له به ره ی خوی زياتر
نه کيشاوه ته ده ر ! خوزگه ی موسته حيل وه کوو خوزگه ی سه رابه
که ته نيا ميشک و بيری ئينسان ئازار ئه دات .
ئاره زووی ئه مروکه م شايه د گريانيک بيت ،
له داوينی پر له خوشه ويستيت ، به جوريک که مه جالی قسه کردنی
تيدا نه بيت و ته نيا فرميسک بيت و فزميسک بيت و فرميسک !!
ئه بينی ئه مه ش ، که م موسته حيل نی يه !
کچه جوانه که ی قه لای هونراوه عاشقانه که م !
له هونراوه ئه چيت ژيانی من و تو ، به لام چه ند به يتی که م هيناوه !
لافاوی کاره سات ، وه ها مه رگ هينه ر بوو ، که توماری عاشقانه ی
تيکرا به يه که وه پيچا ، به ناته واوی !!
ئيمه ئه بوو به يه که وه ته واومان کردبايه ، هه ر به و جوره ی که
به يه که وه ده ستمان پی کرد ...
« وه له و تاکيد نيم که تو ده ستت پی کردبی ، به لام له جياتی تو پرسيارم کرد
لهخوشه ويستی دولفين ، که تو حه زت ليی بوو !! » ئه م هونراوه يه ،
نه هی تو بوو نه هی من ، هونراوه ی هه ردووکمان بوو!
به لام ئيمه « نه ويستمان و نه توانيشمان » ئه م هونراوه ، ناته واوه ،
بهونينه وه . چوونکه ، ده ستيکی يه کگرتوو له نيوان ئيمه دا نه مابوو !
هيرشی لافاو ، ده سته کانی ئيمه ی له يه کتر جيا کردبووه ...
چه نيک ئاوازی « يه غما » جوانه که ئه لی :
گريام و گريام ، به لام ژانی خومم به که س نه گووت
پشتم گری دا به غروورم ، تا نه که ومه سه ر عه رز
چه نيک ئا واز بی هو بوو ، وه کوو کوتانی مست به ديوار
يه که مين وه رزی شکان ، ئاخرين خواحافيزی !
من ئه گه يشتمه نووکی کيو ، ئه گه ر تو هاو ئاوازی من بوايه ی !
سه دان سه ددم تيک ئه شکاند ، ئه گه ر تو بيانوو بوايه ی ... ئه گه ر تو ئاواز بوايه ی ... ئه گه ر تو بيانوو بوايه ی ...
به لام ئيمه نه مانويست هاو ئاواز بين ، ئيمه بيانووه کانمان ون کردو له پشتی سه دده که و له داوينی کيوه که ، ئاخرين خواحافيزيشمان
به يه کتر ره وا نه بينی !

کچه جوانه که ی عاشقه دولفين !
به س نی يه ئه م هه موو هويه بو نه بوونی تو ؟!!