خوشه ويستی باران ...
بارانی خوشه ويستم سلاو !
فه تره يه که زور بی ره حم بوويت و دلت بوته به رد . دوينی که سيکمان کوير کرد ،
له به ر خاتری ئه وه ی که تو نه هاتی . له سه ر چاوه کانی گريوی کردبوو که تو دييت ، به لام تو نه هاتی ، ئيمه ش زور بی ره حمانه
گريوه که مان به جی هينا . کوير بوو تا هيچ کاتيک نه توانی
هاتنی تو ببينيت .
بارانی عه زيزم !
فه تره يه که بو هاتنت هينده چاوم بريوه ته « سه ره وه» ، که چاوه کانی
منيش ، ره نگی چاوه کانی تو و ره نگی چاوه کانی دايکت (ئاسمانيان)
به خووه گرتووه :
شين !
توش باش ئه زانی که من چه نيک له چاوانی شين ئه ترسم .
ئه ترسم که منيش وه کوو هه موو ئه و چاو شينانه ، وه کوو تو و شايه ديش وه کوو دايکت ، سوور بوونم بير بچيته وه .
بارانه که م !
ساغ بوومه ته وه که روژيک له و روژانه ، منيش له سه ر ئه و چاوانه ی که تازه
شين هه لگه راون ، گريو بکه م : « گريو که به يانی باران ئه باريت ؟ من گريو ئه که م له سه ر چاوه کانم ، که به يانی باران ئه باريت !»
ئه گه ر بيت و نه يه يت ، ئه و ساکه ئه بيت له به يانی يه وه ، لايه لايه ی عاشقيکی کوير
ته حه مول بکه ی !
« ئه و عاشقه داماوه ، بينايی چی بوو ... تاکوو کويره که ی چی بيت ...»
بارانی من !
فه تره يه که بی تاقه تی يه کانم زور بوون ، هه نديک کاتيش که
گريانم ديت ، له وه ئه چيت که بدرکيت . تو زور کات به ر له ئيستا ،
له جوابی يه کيک له و لايه لايانه ی من دا نوسيبووت که :
من نابی هيچ کاتيک ، شتيک بدرکينم .
ده ی زور باشه ،
که واته ئه توانی ببارييته سه ر ده م و چاوم ؟
ئاخر ئه مهه وی ئه و کات دلوپه کانی تو ، تيکه ل به فرميسکه کانم بيت و گريانه کانی من له نيوان دلوپه کانی تودا ، ون ببن و که س نه يانبينيت .
بارانی عه زيزم !
ماچ کردنی تو ئيحساسيکه ، که ته جرووبه نه کراوه و هه ميشه
له نووسراوه کانما ره سمم کردووه .
دويکه زانيم که ،
« باران هينده ناسکه ، که ئه گه ر بيت و که سيک ماچی بکات ، ئه شکی! »
وه عد بيت که ئيتر هيچ کاتيک ، ئيحساسی ته جرووبه نه کراوم ،
ره سم نه که م !
دوی شه و زور دلم گيرابوو ... راستی يه که ی فه تره يه که دلم گيراوه !!!
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن
دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی
تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی
خالید حسامی( هیدی )