[Setare]

روزي مردي ثروتمند در اتومبيل جديد و گران قيمت خود با سرعت فراوان از خيابان كم رفت و آمدي مي گذشت .
ناگهان از بين دو اتومبيل پارك شده در كنار خيابان ، يك پسر بچه پاره آجري به سمت او پرتاب كرد . پاره آجر به اتومبيل او برخورد كرد .
مرد پايش را روي ترمز گذاشت و سريع پياده شد و ديد كه اتومبيلش صدمه زيادي ديده است . به طرف پسرك رفت تا او را به سختي تنبيه كند .
پسرك گريان ، با تلاش فراوان بالاخره توانست توجه مرد را به سمت پياده رو ، جايي كه برادر فلجش از روي صندلي چرخدار به زمين افتاده بود جلب كند .
پسرك گفت :
" اينجا خيابان خلوتي است و به ندرت كسي از آن عبور مي كند . هر چه منتظر ايستادم و از رانندگان كمك خواستم ، كسي توجه نكرد . برادر بزرگم از روي صندلي چرخدارش به زمين افتاده و من زور كافي براي بلند كردنش ندارم . "

" براي اينكه شما را متوقف كتم ، ناچار شدم از اين پاره آجر استفاده كنم "
مرد متاثر شد و به فكر فرو رفت ... برادر پسرك را روي صندلي اش نشاند ، سوار ماشينش شد و به راه افتاد ....
در زندگي چنان با سرعت حركت نكنيد كه ديگران مجبور شوند براي جلب توجه شما ، پاره آجر به طرفتان پرتاب كنند !
خدا در روح ما زمزمه مي كند و با قلب ما حرف مي زند ....
اما بعضي اوقات زماني كه ما وقت نداريم گوش كنيم، او مجبور مي شود پاره آجري به سمت ما پرتاب كند ....