[مهدی]

دست بر شانه هایم میزنی تا تنهاییم را بتکانی ، به چه می اندیشی ؟ تکاندن برف از روی شانه آدم برفی ؟


عصری است غریب و آسمان دلگیر است ، افسوس برای دل سپردن دیر است ، هر بار بهانه ای گرفتیم و گذشت ، عیب از من و توست ، عشق بی تقصیر است .


مهربانی را وقتی دیدم که کودکی خورشید را در دفتر نقاشیش سیاه کشید تا پدر کارگرش زیر نور آفتاب نسوزد .