[ابریشم]

خدايا چه غريب است درد بي کسي و چه تنهايم در اين غربت که تو هم از من رويگرداني

و اينک باز به سوي تو آمدم تا اندکي از درد درونم را برايت باز گويم

و خدايا تو بهتر ميداني آنچه درونم است تنهايي و بي کسي ام را ديده اي

دربه دري و آوارگي ام را و هزارو يک درد که بزرگترينش نااميدي است

خدايا همه را کنار گذاشته ام اما با نااميدي و بي هدفي نمي توانم بسازم

صبرم بسيار است اما پوج وبي هدف ميدوم


خسته شده ام…