[عسل تلخ]

سنگی از جنس خوابهایم
روی سر و صدای کاغذ گذاشته ام
تا رد پای شعرهایم زیر سایه فاصله گم نشود
من که نمی دانم در رویاهای تو چه می گذرد
اما منتظر تابستان هم نخواهم ماند
نجواهایم اگر سر ریز شد
همین زمستان
مشتی برف به باد خواهم سپرد بجای قاصدک