پديده راديواكتيو در سال 1896 توسط ‹‹ هنري بكرل›› كشف شد. تاقبل ازآن تمام منابع توليد پرتوهاي راديواكتيو طبيعي بودند(مثل پرتوهاي كيهاني و سنگهاي راديواكتيو ضعيف و...) ولي در سال 1934 اولين موادپرتوزاي مصنوعي جهت مصارف تحقيقاتي ساخته شدند ، ولي متاْسفانه سران كشورهاي قدرتمند از اين پديده عظيم استفاده بسيار نابجايي كردند. آلماني هادر آغاز جنگ دوم جهاني براي توليد بمب اتمي تلاش مي كردند. متفقين وبخصوص انگليسيها متوجه اين منظور شدند ومخازن آب سنگين(D2O كه به عنوان نرم كننده نوترون در رآكتور هسته اي مصرف دارد) آنهارا در سوئد ونروژ نابود كردند ومانع دستيابي آنها به بمب اتمي شدند . آمريكايي هابالاخره در سال 1945 در مركز محرمانه ‹‹ لوس آلاموس ›› موفق به ساخت بمب اتمي شدند و به تبع آن انگليسي ها ، فرانسوي هاوچندي بعد چيني هاوهندي ها، پاكستاني ها و اسرائيلي ها هم به اين سلاح خطرناك دست يافتند .
آمريكا در سال 1945با يك بمب اورانيومي(به نام پسركوچك)باقدرت 5/12تنT.N.Tبه هيروشيما حملهكردكه 150000 نفررا كشته شدند وسه روز بعد بايك بمب پلوتونيومي(به نام مردچاق) باقدرت 25تنبه ناكازاكي حمله كرد كه تلفات آن75000 نفربودند . جدا از خطر انفجار بمبهاي اتمي ، خطر نشت يا انفجار نيروگاه هاي هسته اي نيز وجود دارد . بطور مثال : حادثه نيروگاه اتمي ‹‹ويندسكال›› انگلستان در 1951 باوسعت آلودگي 500 كيلومتر مربع باتعدادي بيمار وكشته. و حادثه نيروگاه اتمي ‹‹ تري ميل آيلند›› امريكا در 1979 با وسعت آلودگي چندصد كيلومتر مربع كه هيچ گاه اسرار وآمار تلفات آن را فاش نكردند . وحادثه نيروگاه اتمي ‹‹ چرنوبيل ›› روسيه در 1986 كه حدود 670000 نفر را آلوده وبيماركرد وتعداد زيادي ازآنان راكشت.
كمبود آگاهي هاي عمومي در اين زمينه موجب مي شود كه برخي نكات ايمني و پيش بيني هاي لازم رعايت نشود. علاوه بر اين، به دليل عدم شناخت كافي از روشهاي دفاع و ايمني در بين مردم ترس و نگراني به وجود مي آيد.
پس بهترين روش دفاع اتمي، بالا بردن سطح اطلاعات دفاعي مردم است.