تطهیر ٭سکوت تنها جواب ِ دیرسال ِ ترانه است!
بانو!
از این شب ِ بَر بَر مرا ببر!
از وعده گاه ِ سینه و ُخنجر مرا ببر!
یک کاسه از صداقت بغضت به من بده!
از این سکوت ِ زهر ِ مکرر مرا ببر!
وقتی وقوع ِ حادثه اخطار شد به من،
از باغ ِ بوسه ات به کویرم پُلی بزن!
فانوسی از سپیده بیار ُ به من ببخش!
ای ترجمان ِ خاطره و ُ خانه و ُ وطن!
این جا حراج ِ دم به دم دل بریدن است!
تنها پناه ِ غربت ِ ما خواب دیدن است!
تقدیر ِ عشق های پریشان ِ بی مدار،
در اولین سلام، به پایان رسیدن است!
بانو! مرا ببر به شکوه ِ نگاه خود!
من را بخوان به زمزمه ی گاه گاه ِ خود!
من حبسی ِ کدام طلسم ِ شکنجه ام؟
این گونه چون پلنگ، گرفتار ِ ماه ِ خود!
در گیج گاه ِ کدام ستاره گـُـلی نشست؟
پلک ِ کدام پنجره را دست ِ کینه بست؟
من با کدام معجره تطهیر می شوم؟
از سایه ی سترون ِ اهریمن ِ شکست؟
این جا حراج ِ دم به دم دل بریدن است!
تنها پناه ِ غربت ِ ما خواب دیدن است!
تقدیر عشق های پریشان ِ بی مدار،
در اولین سلام، به پایان رسیدن است!●
|