بپّا خوابت نبره! ٭ما باید به داد ِ هم رسیدن ُ بلد بشیم!
رمز ِ بردن همینه! یادت نره! یادت نره...
روزای هفته مثِ تیغه ی هف تا خنجره!
کی می تونه که از این خنجرا جون درببره؟
ماهی ِ سیاهی که قصّه ی دریا رًُ می گفت،
خیلی وقته که رو آب ِ حوضمون شناوره!
توی شبای شهرمون عابری سوت نمی زنه!
کسی بیدار نمی مونه پُشت ِ قاب ِ پنجره!
دل ِ صاف ُ ساده این روزا خریدار نداره!
هر کی نارو بزنه، یه عاشق قلندره!
این جا حرف ِ آخر ُ همیشه چاقو می زنه!
ناز ِ چشم ِ آهو ر ُ این جا کسی نمی خره!
این جا صحرازاده ها قیم جنگلا شدن!
روی دوش ِ گزمه ها جای مُسلسل تبره!
سایه ی سیاه ِ داس اُفتاده روی سر ِ یاس،
همه ی مزرعه زیر ِ چکمه ی دِروگره!
ما همه به همصدایی با بهار متّهمیم!
یکی جرمش زیاده، اون یکی جرمش کمتره!
کج کلاه به همه چیزِ دنیا مشکوکه! می گه!
نقشه ی یه توطئه س رو نقش ِ بال ِ شبپره!
لیلی از ترس ِ فلک رخت ِ سیاه تن می کنه،
مجنون از ترس ِ آژان تو کوچه ها در به دره!
روی هر ترانه یی که تن به تاریکی نده،
دو تا خط ِ بی حیا و ُ قرمزِ یه ضبدره!
توی این زمونه باد برای پرچم می وَزه!
هر جای نقشه که باشی برده گی مقدّره!
می دونم خسته شدی! اما بذار بازم بگم!
غصه ی ما قصه نیس! ای! بپا خوابت نبره!
داد نزن که دلشکاری از سکوت ِ آسمون!
گلوت ُ پاره نکن! اوسّای ما گوشاش کـَرِ!●
|