شب ِ خیس ٭... و تو ماندنی نبودی!
با نوازش ِ نگاهت شب ُ از یاد می برم!
با تو از هجوم ِ این حادثه ها بی خبرم!
با تو سبزم مثه باغچه، با تو مجنون مثه بید!
با تو شاعر مثه نیما، پُر ِ شعرای سپید!
با تو داغم مثه خورشید، با تو جاری مثه رود!
مثل ِ یه نقش ِ مقدس روی دار ِ تارُ پود!
وقتی هستی، همه نیستن، شاپری! بی بی ِ بارون!
بگو موندنی ترینی! من ُ از سفر نترسون!
توی چشمای تو می شه طعم ِ بودن رُ چشید!
میشه روی گریه ها خط ِ فراموشی کشید!
مثل ِ زیبایی ِ برکه، وقتِ شستشوی ماه!
مثل ِِ انعکاس ِ فانوس توی اینه ی زلال!
اولین سطر ِ ترانه، کشف ِ یه شعر ِ محال!
وقتی هستی، همه نیستن، شاپری! بی بی ِ بارون!
بگو موندنی ترینی! من ُ از سفر نترسون!●
|