گزارش ٭چند ترانه مانده تا تابْ آوردن ِ هجرت ِ فرهاد؟
رو شناسنامه ی جنگل، مُهر ِ باطل ِ تگرگه!
این ترانه خوندنی نیست، این گزارش ِ یه مرگه!
اون صدای بی صدا رُ از ترانه ها گرفتن!
چشم ِ آدمای لال ِ کور ِ گوشْ بریده روشن!
گرمی ِ بازار ِ بشکن، اسمشُ از یادمون بُرد!
تیتر ِ روزنامه همین بود: آخرین آوازه خون مُرد!
دلش از تاریکی خسته، سقفس ابر ِ آسمون بود!
خیلیا می خوندن اما، تنها اون آوازه خون بود!
گنجشکک ِ اِشی مشی، رو بوم ِ شب نِشسته!
آوازه خون پنجره ی ترانه هاشُ بسته!
دوباره نوبت ِ ما شد، نوبت ِ مرثیه سازی!
فصل ِ پیرهنای مشکی، فرصت ِ روده درازی!
مرد ِ تنها رفته اما، می شه تا جمعه سفر کرد!
می شه با یه شب ِ مهتاب، سایه ها ر ُ در به در کرد!
می شه فریادش ُ فهمید، سر ِ پیچ ِ هر ترانه!
می شه تا همیشه دل داد، به صفای کودکانه!
هر ترانه ش یه فرار ِ از حصار ِ بسته ی دام!
آخرین پک ِ به سیگار، واسه محکوم ِ به اعدام!
گنجشکک ِ اِشی مشی، رو بوم ِ شب نِشسته!
آوازه خون پنجره ی ترانه هاشُ بسته!●
|