شعری برای كودكان یتیم
زهره قائنی گفت: «پروین دولت‌آبادی» به من می‌گفت نخستین شعرم را برای بچه‌های یتیم گفتم. چون معمولا لالایی را خانواده‌ها برای بچه‌ها می‌گویند ولی من برای یتیم‌ها كه پدر و مادر ندارند، سعی می‌كنم لالایی و شعر بخوانم.
زهره قائنی، پژوهشگر كودك و نوجوان و از دوستان مرحوم پروین دولت‌آبادی گفت: خانم دولت‌آبادی مدت‌ها مریض بودند و در اثر كهولت سن و بیماری‌های دیگر متأسفانه نصف شب فوت كردند.
وی افزود: دولت‌آبادی بنیان‌گذار شورای كتاب كودك نبود و از بنیان‌گذاران شورای شعر كودك بود. ایشان در كنار محمود كیانوش از پیشگامان شعر كودك بودند.
قائنی درباره علاقه دولت‌آبادی به كودكان عنوان كرد: او از 18 و 19 سالگی در پرورشگاه‌ها با كودكان یتیم در تماس بود. در خانواده‌ای بسیار فرهیخته با شعر و موسیقی آشنا شد و شعر را خوب می‌شناخت و عاشق كودكان این سرزمین بود.
وی به ایسنا گفت : با اینكه پدر پروین دولت‌آبادی شهردار تهران بود، در سنین جوانی وارد پرورشگاه‌ها شد و برای یتیمان و زنان بی‌سرپناه خودش را وقف می‌كرد. به من می‌گفت نخستین شعرم را برای بچه‌های یتیم گفتم. چون معمولا لالایی را خانواده‌ها برای بچه‌ها می‌گویند ولی برای یتیم‌ها كه پدر و مادر ندارند، سعی می‌كنم من لالایی و شعر بخوانم.
قائنی با بیان اینكه بسیاری از اشعار دولت‌آبادی جایی ثبت نشد، بیان داشت: او دست نویس‌هایی داشت كه ثبت نشد. با اینكه خیلی‌ها مثل خواهرش در كنارش بودند، ولی این، شایسته فرهیخته‌ای مثل او نبود. چون فقط شاعر كودك نبود و شعر را خوب می‌شناخت.
این پژوهشگر كودك با بیان اینكه دولت‌آبادی با فردوس وزیری و ایرج جهان‌شاهی در زمینه شعر كودك كار می‌كرد، خاطرنشان كرد: در سال‌های آخر به غزل پرداخت و غزل‌های زیادی از او به جا مانده است و تا آخرین لحظه شعر می‌گفت.
پیكر پروین دولت آبادی فردا ساعت 8 صبح از مقابل بیمارستان ایران مهر تشییع و برای تدفین به قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) منتقل می‌شود.