[ابریشم]

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع
شب نشین گوی شربازان و زندانم چو شمع
روز و شب خواب نمی آید بچشم غم پرست
بسکه در بیماری هجر تو گریانم چو شمع
رشته صبرم بمقراض غمت ببریده شد
همچنان در آتش مه تو سوزانم چو شمع
بی جمال عالم آرای تو روزم چون شب است
با کمال عشق تو در عین نقصانمچو شمع
سر فرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین
نا منور گردد از دیدارت ایوانم چو شمع
آتش مهر تار حافظ عجب در سر گرفت
آتش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع