اِسی تیغ زن ٭برای فیلم ِ «زندان ِ زنان» و پگاه آهنگرانی.
اسی تیغ زن تا حالا هیچکسُ با تیغ نزده!
کوچه های شهر ُ مثل ِ کف ِ دستش بلده!
اما سالی به دوازده ماه ُ تو زندونه،
چاره یی نداره! خُب! اون جا به دنیا اومده!
اسی تیغ زن همیشه دنبال ِ سایه ش دویده!
همیشه از این ور ِ میله ها دُنیا ر ُ دیده!
انگاری بخت ِ بدُ خالکوبی کردن رو تنش!
رفته بیرون، ولی باز کارش به زندون کشیده!
اسی تیغ زن همیشه می خنده اما خنده هاش،
فرقی با گریه نداره! بس که غمگینه نگاش!
همیشه صد تا کبوتر تو چشاش زندونی ان،
بغض ِ حرفای نگفته خونه کردن تو صداش!
اسی تیغ زن دختر ِ در به در ِ بند ِ غمه!
انفرادی رفتنش مثل ِ نفس دم به دمه!
اسی تن نمی ده به حصار ِ سرد ِ میله ها!
می دونه بیرون ِ زندون ام براش جهنمه!
اسی تیغ زن حرفاش ُ با لب ِ بسته می زنه!
اسی تیغ زن قرق ِ زندون ِ شهرُ می شکنه!
دختر ِ یاغی ِ قصه واسه من غریبه نیست!
اونم از دیوارا خسته س، اسی ام مثل ِ منه!
اسی تیغ زن همیشه می خنده اما خنده هاش،
فرقی با گریه نداره! بس که غمگینه نگاش!
همیشه صد تا کبوتر تو چشاش زندونی ان،
بغض ِ حرفای نگفته خونه کردن تو صداش!●
|