[behnam5555]

بارگه ی خه م


بارگه خه مم هه لگرت وهاتم به رو شاره که م

کوله بارغم وغربتم را بر میدارم وبه سوی شهرودیارم بازمی گردم

هاتووم به ره ودیاری شه نگی که س وکاره که م

آمده ام به دیدار کسان و عزیزانم

بو باوه شی به سوزی دایکه دل سوو تاوه که م

به آغوش پر سوز مادر دلسوخته ام باز می گردم

تاکووبزانی چه نده به سویه ئازاره که م

تا بداند در غربت چه رنجهایی که نکشیده ام

هاتووم وه کو شه مالیک چل وگه لا بدوینم

آمده ام چون نسیم (باد شمال) به مصاحبت شاخ وبرگها

پاییزی غه ریبی دل به جاری هه لوه رینم

وخزان غربت خود رابه یکباره از دل بزدایم

که من نممه ی باران بم ئیوه ش ئاوینه باخ من

که من نم نم بارانم وشما بهاروامید باغ وجود من هستید

هه رچه نده لیتان دووربم هه نسک وئاهی ناخ بن

هر چند ازشما دورم اما شما نفس وجان من هستید

دلم پرسه خانه یه سه رم به فری زستانه

دلم غمکده است وپیر گشته ام

هه میشه خه م له چاوما بالاترین میوانه

همیشه غم میهمان بالا نشین چشمان من است

وه ک بالنده ی لانه واز ته ره وبی ناو نیشانم

چون پرنده ایی آواره وبی آشیانه ونام ونشان هستم

چه ن شیرینه که ده لیم من خلکی کوردستانم

دلخوشی من هنگامی است که میگویم کردم واهل کردستانم



اقتباس شده از کتاب بارگه ی خه م ناسر ره زازی
گرد کوی :شاهو