نقل قول:
نوشته اصلی توسط vosh
نمی دونم دوستان اینهایی که من میگم رو گفتن یا نه
البته این رو هم متذکر بشم خیلی از افعال کردی و به ویژه کردی کرمانشاهی از پارسی باستان گرفته شده
*برای مثال در شاهنامه زیاد با فعل «شدن» به معنای رفتن برخورد کردید(در قدیم "رفتن" رو "شدن" می گفتن) و خب طبعاً فعل امر هم میشه "بشو" و همین با اندکی تغییر در کردی تبدیل به فعل «چوئین» شده و فعل امرش هم میشه «بچو».
*یا فعل «هشتن» که _ در پارسی باستان _ به معنای «گذاشتن» هست در کردی استفاده میشه(به ویژه کردی کرمانشاهی) مثلاً : خیاره که هشتمه ئیره (خیار را گذاشتم اینجا ... البته این مثال بودها!!! نمی دونم چرا از این همه رفتم سراغ خیار!!!).
*مضارع همین «هشتن»،«هلیدن» هست که بیشتر این فعل در کردی های دیگه (به ویژه کردی جافی) کاربرد داره مثلاً : من نائلم(نمی هلم) ئو قسه بکاد . (من نمیگذارم او صحبت کند)
*چای شیواندن (چای را به هم زدن)
* هندوانه در غرب کشور به شامی معروفه (بیشتر در کرمانشاه ، برای مثال در سنندج بهش «هه نی » میگن . و دلیل نامگذاری شامی و هندوانه از این قراره که این میوه از «شام» برای غرب کشور و از «هند» برای نقاط دیگه وارد می شده و به همین دلیل در کرمانشاه بهش میگن شامی بقیه میگن هندوانه .
* ناو دلم هات خوار (والا معادل خاصی در فارسی نداره ... مراد از دلشوره و اظطراب هست ... البته ناگهانی و مثل شوک).
*توچیدن به معنای از هم پاشیده شدن .
|
با حال بود. جالبه اون فعل شدن رو یکی از دوستای من که اهل تربت حیدریه اس هم استفاده می کنه.