[زکریا فتاحی]

صحنه‌هائی از یک ازدواج - Scenes From A Marriage

سال تولید : ۱۹۷۳
کشور تولیدکننده : سوئد
محصول : اینگمار برگمان
کارگردان : برگمان
فیلمنامه‌نویس : برگمان
فیلمبردار : سون نیکویست
آهنگساز(موسیقی متن) : -
هنرپیشگان : لیو اولمان، ارلاند یوزفسون، بی‌بی آندرسون، یان مالمسیو، آنیتا وال، گونل لیندبلوم و آرنه کارلسون.
نوع فیلم : رنگی، ۱۶۸ دقیقه.


بی‌گناهی و وحشت: «ماریانه» (اولمان) و «یوهان» (یوزفسون) که ده سال است ازدواج کرده‌اند، موضوع مقاله‌ای در یک مجله درباره زوج‌های ایده‌آل هستند. «یوهان» استاد یک انستیتوی تحقیقاتی و «ماریانه» متخصص مسائل حقوقی طلاق است. آنان دو دختر، یک ویلای ییلاقی و آپارتمان شیکی در شهر دارند. وقتی دو نفر از مهمانان آنان، «کاتارینا» (آندرسون) و «پتر» (مالمسیو) درباره مسائل جنسی و مالی به هم کنایه می‌زنند، زندگی خانوادگی این دو نفر نیز اندکی متلاطم می‌شود. هنر جاروکردن آشغال‌های زیر قالی: «ماریانه» و «یوهان» کم‌کم شروع به خرده گرفتن از یکدیگر می‌کنند. «ماریانه» در محل کارش با زنی آشنا می‌شود که پس از بیست سال زندگی مشترک می‌خواهد طلاق بگیرد. پائولا: «یوهان» نیمه‌شب به ویلای ییلاقی می‌رود تا به «ماریانه» بگوید که به یکی از شاگردانش به نام «پائولا» دل بسته است و می‌خواهد صبح روز بعد با او به پاریس برود. «ماریانه» دچار هیستری می‌شود. دره اشک: «یوهان» در بازگشت به سوئد، در غیاب «پائولا»، «ماریانه» را می‌بیند. او حالا قصد دارد به تنهائی به آمریکا برود. «ماریانه» اعتراف می‌کند که هنوز دل‌باخته «یوهان» است، اما در حال گوش‌دادن به صحبت‌های «ماریانه» او به خواب می‌رود. بی‌سوادها: «ماریانه» و «یوهان» در دفتر «یوهان» برای امضای طلاق‌نامه یکدیگر را می‌بینند. «ماریانه» و «یوهان» را اغوا کند و موفق هم می‌شود. «یوهان» پیشنهاد آشتی می‌دهد، اما «ماریانه» مخالفت می‌کند. نیمه‌شب در خانه‌ای تاریک در گوشه‌ای از دنیا: بیستمین سالگرد ازدواج «ماریانه» و «یوهان». آنان دوباره با هم ازدواج کرده‌اند و درباره ازدواج ناموفق‌شان بدون تعصب بحث ‌می‌کنند.
* بهترین فیلم استاد در دهه 1970. فیلم در اصل برای شش اپیزود و در سیصد دقیقه برای تلویزیون سوئد طراحی شده بود، اما خود برگمان آن را برای نمایش در آمریکا کوتاه کرد. او یکبار دیگر ثابت کرد بهترین کارگردانِ زنان است. اولمان در این فیلم واقعاً تقلیدناپذیر است. بیشتر تصاویر فیلم (با فیلم‌برداری عالی نیکویست) نماهای خیلی نزدیک از اولمان است که ماریا فالکونتی را در مصیبت ژان‌دارک (کارل تئودور درایر، 1928) به‌یاد می‌آورد. اما فیلم خالی از نقص نیست و به‌رغم استفاده از نماهای نزدیک بسیار، به‌شدت تآتری است و با توجه به لوکیشن‌های محدودش می‌شد روی صحنه اجرا شود.