[زکریا فتاحی]

عیسای مونرآل - Jesus De Montreal

سال تولید : ۱۹۸۹
کشور تولیدکننده : کانادا و فرانسه
محصول : روژه فراپیه و پی‌یر ژندرون
کارگردان : دنی آرکان
فیلمنامه‌نویس : دنی آرکان
فیلمبردار : گی دوفو
آهنگساز(موسیقی متن) : ایو لافری‌یر، فرانسوا دون‌پی‌یر، ژان ماری‌بنوا.
هنرپیشگان : لوتر بلوتو، کازین ویلکنینگ، رمی ژیرار، ژوآن ماری ترمبلای، ایو ژاک، روبر لوپاژ و ژیل پلتیه.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۰ دقیقه.


«پدر لوکلرک» (پلتیه)، کشیش جسور، از گروهی بازیگر جوان می‌خواهد تا نمایشی مذهبی را درباره «مسیح» و حواریونش در پارکی در مونوآل اجرا کنند. «دانیل» (بلوتو)، کارگردان و ستاره نمایش، چنان «میسحِ» باورپذیر و پُرجنبه‌ای می‌آفریند که هر روز بر تعداد تماشاگران افزوده می‌شود و نمایش به پدیده‌ای در رسانه‌ها بدل می‌شود. مقامات مذهبی و دولت که چندان از این روند راضی نیستند، دستور منع اجرا را می‌دهند. اما «دانیل» اینک به گونه‌ای کامل و یک‌پارچه با شخصیت «مسیح» همانندسازی می‌کند. سرانجام طی یک درگیری میان بازیگران و پلیس، «دانیل» قربانی ابدی نیرنگ‌های سیاسی می‌شود.
* پس از موفقیت گسترده فیلم انحطاط امپراتوری آمریکا (ساخته خود آرکان، 1986)، عیسای مونرآل نگاه تند و بی‌پروای دیگری به جامعه غرب و تابلوهای متلاطم آن است که از خلال نسخه مدرنی از داستان مصایب حضرت مسیح، گذشته دور و حال ملموس را در هم می‌آمیزد و بر شکافی به پهنای قرن‌ها پل می‌زند. مذهب تشریفاتی، قراردادهای آکادمیک هنری و افراط کاری رسانه‌ها هدف روشن حمله فیلم است. تمثیل‌های آکادمیک هنری و افراط کاری رسانه‌ها هدف روشن حمله فیلم است. تمثیل‌های مذهبی و محتوای نمایش به‌طور مداوم با اشاره‌های هجوآمیز و روش‌های فاصله گذارانه ابعاد جدیدی کسب می‌کند و تحول قهرمان اصلی از درون‌گرای ساکت به معترضی بی‌پروا دیدنی است. اما رو به پایان فیلم، قرینه‌سازی‌ها صریح‌تر و ساده‌تر می‌شوند و ظرافتی که آرکان در صحنه‌های قبلی، از جمله، در تمهید تداخل نمایش و واقعیت به خرج داده بود، به چشم نمی‌خورد. خود آرکان در نقش قاضی در فیلم ظاهر می‌شود.