[زکریا فتاحی]

پس از تاریکی، عزیزم - after dark, my sweet

سال تولید : ۱۹۹۰
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : ریک کیدنی و باب دولین
کارگردان : جمیز فولی
فیلمنامه‌نویس : ردلین، بر مبنای رمانی نوشتهٔ جیم تامپسن
فیلمبردار : مارک پلامر
آهنگساز(موسیقی متن) : موریس ژار
هنرپیشگان : جیسن پاتریک، ریچل وارد، بروس درن، جرج دیکرسن، جیمز کاتن، کوری کاری‌یر، راکی جوردانی
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۴ دقیقه


ـ بوکسور سابقی به نام ̎کالی̎ (پاتریک) با ̎فی̎ (وارد) بیوه‌ای الکلی و ̎عمو باد̎ (درن)، که قبلاً وکیل بوده، آشنا می‌شود. این دو آدم خلاف‌کار، پای ̎کالی̎ را به یک توطئه آدم‌ربائی می‌کشند. ̎کالی̎ که در بدو امر مایل است به هم کاری با آنان ادامه دهد، از رفتار ̎فی̎ خسته شده و در پی قطع کردن رابطه‌اش با او است. ̎دکتر گلدمن̎ (دیکرسن) هم تمایل زیادی دارد با ̎کالی̎ دوست شود، ولی در نهایت، ̎کالی̎ دوباره به طرف ̎فی̎ بر می‌گردد و می‌پذیرد که در آدم‌ربائی شرکت کند. اما وقتی قربانی، یک بیمار دیابتی از کار در می‌آید، اوضاع به هم می‌ریزد.
ـ یک نو آر امروی با همهٔ قواعد ژانر. فولی در پس از تاریکی، عزیزم دنیائی خلق می‌کند که شباهت‌های زیادی با نو آرهای دههٔ ۱۹۴۰ دارد. البته در چند جا او از کلیشه‌ها می‌گذرد و بر خلاف جهت حرکت می‌کن اما در کلیت، همین فضای نو آر است که به کار اعتبار می‌بخشد. فیلم تا نیمه غافلگیرکننده و عالی است اما از اواسط و برای گره‌گشائی دچار مشکلاتی می‌شود. بازی‌های پاتریک و وارد استثنائی است.