[زکریا فتاحی]

هندوچین - INDOCHINE

سال تولید : ۱۹۹۱
کشور تولیدکننده : فرانسه
محصول : اریک اومان
کارگردان : رژی وارنیه
فیلمنامه‌نویس : اریک اورسنا، لوئی گاردل، کاترین کوئن و وارنیه
فیلمبردار : فرانسوا کاتونه
آهنگساز(موسیقی متن) : پاتریک دویل
هنرپیشگان : کاترین دونوو، ونسان پرز، لین دان پام، ژان یان، دومینیک پلان، هانری مارتیو، کارلو برانت
نوع فیلم : رنگی، ۱۵۴ دقیقه


ـ هندوچین فرانسه (ویتنام)، اوایل دههٔ ۱۹۳۰، نبرد ویتنامی‌ها علیه حکومت استعماری فرانسه آرام آرام آغاز می‌شود. ̎الیان̎ (دونوو) با پدرش و دختری ویتنامی، شاهزاده خانم یتیمی به نام ̎کامی̎ (پام)، که به فرزندی پذیرفته، یک کارخانهٔ تولید کائوچو را اداره می‌کند. ورود ̎ژان باپتیست̎ (پرز)، افسر نیروی دریائی این زندگی آرام را بر هم می‌زند. ̎ژان باپتیست̎ ابتدا به ̎الیان̎ علاقمند می‌شود، ولی بعد عشق پرشور ̎کامی̎ را بر می‌انگیزد. ̎کامی̎ در پی او تا منطقه‌ای دور دست می‌رود و به دلیل کشتن یک فرانسوی، هر دو مورد تعقیب قرار می‌گیرند. و ... این حکایت را ̎الیان̎ سال‌ها بعد برای ̎اتی‌ین̎، ثمرهٔ وصلت ̎ژان باپتیست̎ و ̎کامی̎ تعریف می‌کند.
ـ تنها عناصر جذاب فیلم یکی حضور قدرتمند دونوو است، در نقش قهرمان زن ملیح و متکی به نفسی که در کشاکش آشوب‌ها و تحولات سیاسی، زمینهٔ بقای نسل‌ها را حفظ می‌کند و دیگری چشم انداز دیدنی و وسوسه انگیز ویتنام از نگاه یک غربی. و گرنه باقی هندوچین صرفاً حکایت قدیمی فیلم‌های متأخر مربوط به استعداد و دگرگونی را باز می‌گوید، ضمن اینکه دیدگاهی ارتجاعی و ستایش‌گرانه نسبت به امپراتوری کبیر فرانسه را نیز غیر مستقیم تبلیغ می‌کند. استعمار، نه متنقدانه بلکه ملایم و با غم غربت نظاره می‌شود و عشق شدید میان افسر فرانسوی و دختر ویتنامی ـ یکی از باور ناپذیرترین جنبه‌های فیلم ـ طبق معمول اینگونه فیلم‌ها، شکاف عمیق میان فرهنگ‌ها را به شیوه‌ای تصنعی و دروغین، پر می‌کند.