صد هزاران دام و دانه ست ای خدا ما چو مرغان حریص بی نوا می رهانی هر دمی ما را و باز سوی دامی می رویم ای بی نیاز گر هزاران دام باشد در قدم چون تو با مایی نباشد هیچ غم دفتر اول مثنوی بیت375و 377و388