[behnam5555]

کاش ممکن بود که شما از عطر زمین تغذیه می کردید و همچون گیاهان هوازی تنها با نور پرورش میافتید. اما هم اکنون که شما برای زیستن باید به کشتن تن در دهید و کودک نوزاد را از شیر مادرش دور کنید تا تشنگی خود را فرونشانید ، بگذارید این کار شما عبادت باشد ، بگذارید تخته کشتارگاهتان محرابی باشد که آنجا پاکان و معصومانِ دشت و جنگل را به خاطر گوهری در آدمی که از آنها پاکتر و معصوم تر است قربانی می کنید .

وقتی حیوان را ذبح می کنی در دل با او بگو :
همانا نیرویی که تو را می کشد من نیز با همان نیرو کشته می شوم ، من نیز فنا خواهم شد.
زیرا قانونی که تو را در دست من نهاده است ، مرا نیز در دست نیرومند تری خواهد نهاد...خون تو و خون من شیره ای است که درخت آسمان از آن رشد می کند...و هنگامیکه سیبی را با دندان می شکافی ، در دل با سیب بگو:

"دانه های تو در وجود من زنده خواهد ماند ، و جوانه های فردای تو در قلب من شکوفا خواهد شد ،وعطر تو نفس من خواهد بود ، و ما با یکدیگر در تمام فصلها وجد و شادی خواهیم نمود"...

"جبران خلیل جبران کتاب پیامبر"