[ابریشم]

همه عاشق گل ناشناس شدند، شیفته ی ساقه ی لرزان آن و همگی با لذت عطر آن را استشمام می کردند.

اما یک چیز برای آن ها عجیب تر از خود گل بود، و آن این که عطر گل برای همه کافی بود و برای آن هایی که هم چنان سر می رسیدند، کمتر نمی شد.