بلویری شوان شعری از ماموستا هیمن
نیوه شه وه ، دنیا خاموش
دیته گویم ئاهه نگیکی خوش
ئا هه نگیکی گیان په روه ره
شادی هینه ، خه فه ت به ره
ئاهه نگیکی دلنه وازه
تاره ؟ یولونه ؟ یا سازه ؟
نا ...نا ... ئاهه نگی بلویره
جا وه ره گویی بو رادیره
هه زار خوزگه م به خوت شوانه
که به و مانگه شه وه جوانه
دانیشتووی له رژدو هه لدیر
په نجه ده بزیوی له بلویر
ده گه ل ته بیعه ت هاو ده می
شادی،به که یفی، بی خه می
ئاغاش به نوکه ر ناگری
وه ک من له داخا نامری
وه ره شوانه هه موو شه وی
نیوه شه وی، کاتی خه وی
له و کیوو نواله زه نویره
تی توورینه له و بلویره
له سه ر تروپکی ئه و کیوه
په نجه له بلویر ببزیوه
با کیوه که ده نگ داته وه
شاعیریش خه و بیباته وه
شعر زیبایی که خانم نازی عزیزی هم به زیبایی اون رو میخونه و من خیلی دوست دارم این شعر رو
__________________
مرا سر نهان گر شود زير سنگ -- از آن به كه نامم بر آيد به ننگ
به نام نكو گر بميــرم رواست -- مرا نام بايد كه تن مرگ راست
|